( »f« I. Wpruwad/rnk do rkonomli
-20
£(y) = J° .J25.J. -10 600 2
30
Otrzymaliśmy różne wartości elastyczności, mimo że odległość między punktami A i B jest taka sama. jak między punktami B i A. zatem wielkość elastyczności zależy od kierunku poruszania się po krzywej.
Możemy wyeliminować ten problem, stosując we wzorze na elastyczność wartości przeciętne. Wzór przyjmuje postać:
Y.-Y, | |
Y>*Yt |
Y>-Yx |
2 |
m Y.+ Y, |
Af.-Af, |
= Y.-Y, |
A';+A', |
Y.+Y, |
2 |
Obliczmy najpierw elastyczność dla przypadku przejścia z punktu A do punktu fi(AY = 10. AY = -20):
1000
1000
Następnie dla przejścia z punktu B do punktu A (AY « - 10. AY = 20):
1000
1000 '
Otrzymaliśmy identyczne wyniki, niezależnie od kierunku przejścia.
Traktując zmiany X i Y jako nieskończenie małe. czyli przybliżając punkty A i B do siebie, dochodzimy do mierzenia elastyczności w dowolnym punkcie krzywej.
Poprowadzona na rysunku 2.20 styczna do krzywej w punkcie P przecina oś A' w punkcie A oraz oś Y w punkcie B. Rzut prostopadły punktu P na oś odcięty ch - punkt C - dzieli odcinek 0A na dwie części: 0C i CA. Rzut prostopadły punktu P na oś rzędnych - punkt D - dzieli odcinek OB na dwie części: OD i DH. Wyrażając
Rysunek 2.21. Mierzenie elastyczności punktowej
te odcinki w konwencjonalnych jednostkach miary (np. milimetrach), możemy dokonać przybliżonego pomiaru elastyczności w punkcie P. Możemy to zrobić na trzy sposoby”:
«1-5- |
(2.10) |
(2.11) | |
(2.12) |
Elastyczność możemy także obliczać, korzystając z pojęcia pochodnej Dla omawianej tu funkcji jednej zmiennej Y = f(X) elastyczność E,(y) określamy za pomocą wzoru:
f(x)
dy x dx y
(2.13)
Znając ogólne formuły mierzenia elastyczności. możemy odnieść je do funkcji popytu i podaż)'. Musimy jednak pamiętać o tym. co zaznaczyliśmy już wcześniej, że oznaczenia osi są niezgodne z konwencją matematyczną. Dlatego przy obliczaniu elastyczności będziemy się posługiwali odwrotnością nachylenia.
DowiSd poprawności podanych metod /ostanie przeprowadzony w aneksie