69 (178)

myślałam i znowu mogłam pisać. Co więcej, miałam o c h o-tę na pisanie. W szkole bawiłam się z Janet w lakę grę: dawała mi kanki. na których napisane było na przykład .zielona piłka" albo .brązowe pudełko”, a ja miałam je traktować jak tytuły wierszy. Powinnam była odrabiać zadanie domowe, ale co tam! Znowu czułam, że żyję! Dosłownie powracałam z zaświatów. Wkładałam pokarm do mojego ciała i czu-lam, jak krew na nowo krąży mi w żyłach. Odzyskałam bystrość umysłu. Czułam mrowienie wzdłuż nerwów, a moje mięśnie zaczęły się rozciągać. Choć wciąż wyglądałam na zagłodzoną - widziałam się na zdjęciach - myślałam, że mam już normalną sylwetkę. Naiwazntejsze. ze wracało we mnie życie i że mogłam pisać. Janet była zachwycona moimi wierszami, a ja się czerwieniłam i uśmiechałam z zadowoleniem jak rasowy artysta i narcyz. Zapomniałam, jak bardzo lubi-

Rozdział piąty

Dostałam	pocztówkę od łudzi z ni'	ojej klasy w	prawdzi-
we) szkole. Cc	> za szok, byłam przekon,	ina, że mnit	• nienawi-
dzą! Wiedział	am, że inspiratorką była 1	(achel, bo n
był delfin, a c	ma miała hyzia na punkc	ie delfinów.	Praktycz-
nie biorąc, wt	izyscy z klasy, plus parę	innych osób	i, różnymi
charakterami	pisma, różnymi długopisami, napisał.
kilka słów:
„BOJess:	Mam nadzieje, że s:	zybko wrócisz do
zdrowia.	ściskam, Tina".
„Cześć,jess! wszystkim na		m ciebie i	1 rokuje
jak nie t	wiem co! Z,drowiej s;	:ybko! Bo:

„ttejjess, zdrowiej i wracaj szybkojon". jot.jessl wracaj jak najprędzej, bo wszyscy tęsknimy za Tobą, Fio na".

„Bojessiki: Z.drowiej prędko, bo omijają Cie najfajniejsze rzeczy w budzie! (żartl),

„Hejka.jessi! Co w ciebie? Tęsknię za Tobą, wracaj szybko. Trzymaj siejeanne".