58

MORFOLOGIA

2.4.4. Deklinacja plurallów tantum

Należą do niej rzeczowniki pochodzenia przymiotnikowego. Wyróżniamy wśród nich rzeczowniki osobowe i nieosobowe.

2.4.4.1.    Rzeczowniki osobowe, np. POTOMNI, STAROŻYTNI, odmieniają się z wymianą spółgłoski twardej na miękką przed końcówką M i W:

M -i, D -ych, C -ym, B -ych, N -ymi, Mc -ych, W -i.

2.4.4.2.    Rzeczowniki nieosobowe, np. DANE, JEDNOLIŚCIENNE, PARZYSTO-KOPYTNE (i inne liczne terminy biologiczne) mają następującą odmianę:

M -e, D -ych, C -ym, B -e, N -ymi, Mc -ych, W -e.

2.5. Odmiana rzeczowników zaimkowych

Poniżej zostanie omówiona odmiana leksemów, które tradycyjnie były zaliczane do zaimków jako tzw. zaimki rzeczowne. W syntaktycznej klasyfikacji leksemów na części mowy muszą być zaliczone do rzeczowników, z którymi spełniają te same (definicyjne) funkcje składniowe. Jednak ich odmiana wyróżnia się licznymi osobliwościami, przede wszystkim szerokim supletywizmem i różnorodnością form, dlatego zostanie przedstawiona osobno. Ich funkcja językowa eliminuje formę wołacza, z wyjątkiem zaimka TY. Wykorzystamy tu podział podany wyżej na s. 94-95.

2.5.1. Zaimki osobowe, zwrotny i anaforyczne

A. Zaimki osobowe

	Lp		Lm
M	ja	ty	my	wy
D	mnie	ciebie, cię	nas	was
C	mnie, mi	tobie, ci	nam	wam
B	mnie (mię)	ciebie, cię	nas	was
N	mną	tobą	nami	wami
Mc	mnie	tobie	nas	was
W	—	ty	-	wy

m

r

FLEKSJA. ODMIANA RZ

B.    Zaimek zwrotny

M się, D siebie, się, C sobie (se), B siebie, się, N sobą, Mc sobie

C.    Zaimki anaforyczne (zwane też zaimkami 3. osoby)

ON - rodzaj męski, ONO - rodzaj nijaki, ONA - rodzaj żeński:

	Lp	Lm
M	on	oni; one
D	jego, niego, go	ich, nich
C	jemu, niemu, mu	im, nim
B	jego, niego, go	ich, nich; je, nie
N	nim	nimi
Mc	nim	nich

	Lp /	Lm
M D C B N Mc	ono / jego, niego, go jemu, hiemu, mu je, nie nim nim	one ich, nich im, nim je, nie nimi nich

	Lp	Lm
M	ona	one
D	jej, niej	ich, nich
C	jej, niej	im, nim
B	ją, nią	je, nie
N	nią	nimi
Mc	niej	nich

Charakterystyczną cechą odmiany rzeczowników zaimkowych oiob< wych, zwrotnego i anaforycznych są formy oboczne w D, C i B lp: Ja, t się, on i ono mają formy skrócone nieakcentowane, enklltyczne mi, cię, t się, go, mu (również podane w nawiasie mię - rzadko używane i se potoczne). Ponadto wszystkie zaimki anaforyczne dysponują forman obocznymi z nagłosem ]- (i-) oraz ń-, te drugie są używane po przyimkacl por. D lp jego : do niego. W odmianie zaimka ON formy M Im oni 1 B 1