HISTORIA LITERATURY
................- ł-
sonet - utwór liryczny złożony z czterech zwrotek; dwie pierwsze sq czterowersowe i moją charakter opisowy, dwie ostatnie składają się z trzech wersów o charakterze refleksyjnym
styl - ukształtowanie wypowiedzi mówionej lub pisanej odznaczające się użyciem charakterystycznych środków stylistycznych
stylizacja - rodzaj upodobnienia, celowe wprowadzenie do wypowiedzi realizującej określony styl pewnych istotnych właściwości innego stylu
synkretyzm - wymieszanie rodzajów i gatunków literackich w obrębie jednego utworu (np. Dziady Mickiewicza); można mówić również o synkretyzmie sztuk, na przykład literatury, malarstwa i muzyki
teodycea - podejmowane w filozofii i teologii próby wyjaśnienia, skąd bierze się zło na świecie (unde ma/um?), skoro został on stworzony przez sprawiedliwego i miłosiernego Boga tyrteizm - nurt poezji patriotycznej; jego nazwa pochodzi od imienia starożytnego greckiego poet, Tyrteusza; jest to poezja patriotyczna, wzywająca do walki za ojczyznę, uwznioślająca śmierć na palu bitwy i piętnująca tchórzostwo
wallenrodyzm - postawa człowieka, który poświęcając swe życie słusznej walce z wrogierr ucieka się w swoim działaniu do metod podstępu i zdrady
Weltschmerz - 'ból istnienia, ból świata'; określenie, które pojawiło się w XIX wieku na oznaczenie bólu związanego z ludzką egzystencją, skazaną na przemijanie; życiu towarzyszy smutek, rozgoryczenie, bierność i apatia
winkelriedyzm - postawa bohatera polegająca na jednostkowym poświęceniu się za naród
wizjonerstwo - umiejętność przewidywania przyszłości
Popularne motywy romantyczne | ||
• ojczyzna |
• powstanie narodowe |
• anioł |
• kobieta |
• pielgrzym |
• szatan |
• miłość |
• poeta, artysta |
• Bóg |
• wędrówka, podróż, |
• woda |
• dworek szlachecki |
pielgrzymowanie |
• góra |
Filozofia romantyczna rozwijała się przede wszystkim w Niemczech. Główną dziedziną jej zainteresowań była estetyka - dział filozofii zajmujący się pięknem i sztuką.
Friedrich Schelling
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831) - jeden z najwybitniejszych filozofów niemieckich Uznawał ducha za istotę wszystkiego, co rzeczywiste. Filozofię traktował jako naukę o rozwoju du^ cha absolutnego. Pod wpływem Hegla pozostawała polska filozofia romantyczna, a także literatura. Autor między innymi: Fenomenologii ducha, Nauki logiki,
Wykładów o estetyce.
Friedrich Schelling (1775--1854) - filozof niemieckiego idealizmu, zaliczany do prekursorów romantyzmu. Zajmował się przede wszystkim filozofią sztuki, uznanej przez niego za największe dzieło człowieka, a także filozofią przyrody.
August Wilhelm Schlegel Friedrich Schlegel
Friedrich Schlegel (1772-1829) - jeden z wielkich twórców niemieckiego romantyzmu. W 1 800 roku ogłosi) Mowę o mitologii. W dziele tym stwierdził, że ludzkość zginie, jeżeli nie odnajdzie nowych, żywotnych źródeł kultury. Ratunkiem miała być nowa mitologia, stworzona na podstawie kultury Orientu i mitów dawnej Północy.
August Wilhelm Schlegel
(1767-1845) - dokonał systematyzacji poglądów romantycznych na sprawy literatury i sztuki, które przedstawił w cyklu wykładów berlińskich i wykładów wiedeńskich.
Karol Libelt (1807-1875) - uznawany za jednego z czołowych filozofów romantyzmu, był uczniem Hegla, uczestnikiem powstania listopadowego. Przedstawił koncepcje filozofii słowiańskiej i filozofii czynu. Przypisał wielką moc wyobraźni. Łączył filozofię z religią. Autor utworu Filozofia i krytyko, samowladztwo rozumu i objawy filozofii słowiańskiej.
Józef Maria Hoene-Wroński (1776-1853) - polski filozof i matematyk, od 1800 roku na emigracji we Francji. Początkowo zwolennik Kanta, potem twórca własnego systemu filozofii absolutnej (mesjańskiej). Autor dzieł: Prolegomena do mesjanizmu, Filozofia matematyki.
Bronisław Trentowski (1808-1869) - twórca tak zwanej filozofii narodowej. Rozwijał filozofię jaźni, zajmowała go filozofia wychowania i polityki. Najważniejsze dzieło to Chowonno, czyli system pedagogiki narodowej.
August Cieszkowski (1814-1894) - prowadził dyskusje z Mickiewiczem i Krasińskim. Polemizował z heglistami, chociaż równocześnie czerpał z Hegla, którego filozofię uważał za apogeum idealizmu. Narodom słowiańskim przypisywał wielką misję budowania przyszłości - realizację Królestwa Bożego na ziemi w epoce Ducha Świętego. Autor dzieł: Bóg i paligeneza, Ojcze Nasz.
W malarstwie romantyzm nie wykształcił jednej obowiązującej formy. Jak w wielu innych dziedzinach sztuki, wspólna była tylko idea. Malarstwo romantyczne cechował indywidualizm, dążenie do wyrażania uczuć i osobowości twórcy przez dzieło, bogactwo tematyki, propagowanie historyzmu (ulubioną epoką było średniowiecze) i orientalizmu. Ważne miejsce zcjmowała w obrazie natura, jej kontemplacja, groza, duch i panowanie nad człowiekiem.
Obrazy romantyków cechował dynamizm, bo gactwo efektów świetlnych i kolorów.
• nowe spojrzenie na przyrodę
• historyzm
• motyw samotności
• fantastyka, wizyjność
• przekształcenia warsztatowe: poszerzenie palety barw i kompozycja budowana na zasadzie kontrastu
• symbolizm