70 (88)

AKY

a Aa

AAA

07

cisk, ninieyszy i lekszy iak

Zyyoę, Horn.

axo>v, axou7a, axov, po skr. zam. atx«v, mimowolny, niechętny, przymuszony, Hom.

aZf.WTToę, ov, (xwviCw) nie-nasmolony.

oixo)voę, ov , (xwvoę) nicma-iący ostrokręgowey kończato-Sci, osobl. przy hełmie łub kapeluszu.

axMTvr,roę , ov , ( xmtcjw ") nieopatrzopy wiosłami; ogól. nieopatrzony, nieoporządzony.

axo)7roę, ov, ( xo)7rv) ) nie-maiący wiosła, nieinaiący rę-koiści albo trzonka.

aX<źfi<x i aAa(3»j, ń , węgiel,

proch węglany, sadza, z tego zrobiony atramenty zkąd aAa-(3w5-nę, eę, węglisty, okopciały, czarny.

aX<x(3<xpynę, ou , i aXóefiap-jfoę, ó, wlaśc. pisarz, osobl. pisarz celny, celny poborca, (:magister in scriplura'), dzierżawca cła. Pompciusz u C»V. nazywa się alabarches, zechciał podnieść opłatę celną ; 2) nay-wyższy • zwierzchnik żydów w figypcie ; 3 ) t. c. xepapttuę, Se/iof. Pallad, ep. 30.

aA, inaczey a-A<x{3oepysća, urząd tego, któ-> ry iest &Aotj3apytę; 2') t. c-xepaft.tx"n, Scbol. pallad, cp. 30.

aAź₍3a7Toę, ó , zdr. aAa(3a-o-rtoy-, ró, u /f/f. zam. aAa-

|3ai7Tpoę, — <TTpeov.

aAaj3oTTpśrr,ę, ó,tud.aAa-fiayrpTTię , ń» dom. Ai^oę, a-labastr.

a\aptx7Tpo5nxY), yj , (3vixvj^ schowanie na alabastrowe naczynia i roboty, osobl. na słoiki oleykowe albo puszki z maściami.

a\a^y.7Tpoę, ó, alabnstr , soplowaty, włóknisty kamień wapienny, a lak różny od gipsu zbitego , znanego dziś pod nazwiskiem alabastru ; 2) robota alabastrowa, osobl. puszki, słoiki, zwłaszcza puszki z maściami. Od wierzcliowey tych puszek szpłezBstości nazywa Pliti. 21,4. kielichy róż zamkniętych alabastrog. U A palb. ep. 01. w 1. mn. przechodzi na

r. n. aXa(3ouTTp<x.

a\a^a.7Tpo(f>ópoę, ov, (<££-pw.) noszący alabastr albo

iiiczostaiący pod panowaniem, nieinaiący nad sobą pana; liie-cierpiący żadnego nad sobą pana.

axvpoXoytu>i (X£y*a% niewłaściwie mówić.

axvpo\ⁱ3yia, vj, niewłaściwy wyraz.

azupoAóyoę, ov, psłw.—po-Aóywę , niewłaściwie mówiący , używaiący w mowie niewłaściwych wyrazów.

axvpoę, ov, (xopoę} nieważny, nieniaiący powagi, nje-wsparty na powadze, iuż nie-poplacaiący, zniesiony, ztąd niepozwolony, zabroniony; o-sobl. nieinaiący mocy prawa i nieuznany publicznie od władzy kraiowey; 2) o lndziach, w zn. przeć, z wyr. zupfoę, nie-maiący prawa do czego, nie-roogący się do czego przyznawać, nieniaiący nad czein władzy, z pdk. 2, 3) o wyrazach; niewłaściwy, improprius, źle albo niestosownie użyty.

axvpóco, P~ , nieważnym uczynić, znieść.

ąxńpa)Ttę ,ń, zniesienie, zgładzenie , wykorzenienie.

ózup&iToę , ov , zniesiony, zgładzony, wykorzeniony.

axvTÓpcov, to, dom. ^ap-Ix(xxqv, lekarstwo służące do spędzenia płodu.

axi)Toę , ©v , (xiiiu>') niepłodny.

Toę , oy, ([ x(Mu-vt'ęw) niedoświadczany, nie-poznany przez próby i doświadczanie, niewypróbowany.

axtoxń, ń» podwoione axvj, koiiczatość , ostrze , Soufóę , ty^zoę , [iićkcoę, ffom.

óacóXtęvoę,óv, (xa>Xi^to) nie-rozczłonkowany\, niepodzielo-ny na członki albo części, iak axc*)Aoę.

axo>Aoę, ov , nieczłonkowa-ty, nieniaiący członków ; -tze-ptoSoę, niepodzielony na członki, xwAa.

axwAuroę, oy , psłw. — Au-Twę, (zmAÓm) niewstrzymy-wany, nieinaiący przeszkody, wolny.

axco[Ji(!)ór,Toę, ov, psłw.— vj-Ttoę, (xwfzwÓ£&>) nie wystawiany na scenie kon;iczne'y; ogól. niewyśmiewauy, niewyszydza-«>';

axwv, ov-roę , ó, (axń) p<% alabastrowe naczynia, Actch. aXa(3-ńę, ćę, ( Aaj3/j ) nie-

maiłicy rękoiści luh uszka, nie-daiący się Ahwycić albo dotrzymać.

a\y.{$rię, albo afyóifir,ę, r,roę, ó, iakaś ryba nilowa, podług niektórych- silńrus anguillaris Lin. su in węgorzowy U.

aAotpslw. (aAę) ku morzu, do morza, na morze, Iłom. ma także {•.<; aAotfo ; 2 ). aAa-5e fiń-TTat, właśc. nuże do morza poświęceni , nazywał się tak drugi dzień świąt, eleuzyń-skich, przypadaiący dnia IG. miesiąca (3oTi§po[xtó>v zwanego.

ócAa^j4of*oę, ov , (Jpópioę) po ląorzu biefaiący; 2) ó, bieganie po morzu.

aAaĆovcj'a, tj, charakter tego, który iest ótAot^wK , chełpliwość, chluba, próżna chwała, przywłaszczanie sobie czego, wynoszenie się, zewnętrzna pycha, oszukaństwo.

aAoCóvjup,a, to, chełpliwość w mówieniu i w.działaniu.

aAaCoycuofAai , okazywać się iako samochwał, nadymać się* chełpić się , przywłaszczać lub przypisywać sobie co.

aAaCoKiscę > t. c. aAaCwv. a\o.^ovtx6ę,-ń,óv, pslw —xS>;, chełpliwy, samochluhny, fan-faroński, fanfaronadą trącący, do fanfaronady zdatny.

ftAaswv, ćvoę, ó , tj, (aAqf,

aAżofjto.t) w zn. pierw, wltf-częga, tułacz ; szarletan , fanfaron, kuglarz, kłamca, oszust; osohl. o fałszywych prorokach i wystawnych solistach, iak cr.yópTfię, Puhnk. Ti/n. .p. 22. Theophr. char. 23. 2) ogól. chełpliwy, wyniosły, za okazałością uganiaiący się, aAa-ęóvtę Aóyoi, Plato, kłamliwe mowy.

aAa^ttO!,, aAaS^ę, u 7>or. zam. aArj&eia i t. d.

aAot^tię, u Dor. zam_v aAłj-imsł. nicozn. 1, bier. od

izAaopta:.

aAa3r_;Toę, ov, (Aot^«7») nie-daiący się ukryć albo _N zapomnieć, niemogący bydź omamionym.

aAaivw,. t. c. oAaofiai, błąkać się, wałęsać się, błądzić; obiąkać się, «. ficcvćoc, Enr. Or. 521. bydż w obłąkaniu, sza/eć; zbłądzić, zboczyć, z pdk. 2.