72 (181)

KASIA:

ZOSIA:

KASIA:

ZOSIA:

KASIA:

ZOSIA:

KASIA:

ZOSIA:

KASIA:

ZOSIA:

KASIA:

A ty zostajesz z tak zwanymi mieszanymi uczuciami. Niech zgadnę. Trochę zła, trochę z ulgą, że już się skończyło, trochę rozbudzona, trochę niechętna, trochę rozżalona. Dobry opis?

Tak... Złości mnie to coraz bardziej. Nie wiem, co się ze mną dzieje.

Złości cię co?

To, że tak to wygląda... że on się nie stara... że taki jest. Na siebie czasem też się złoszczę...

Rozumiem, o co na niego. A o co na siebie?

Że to tak znoszę... w^rszystko... dla świętego spokoju.

I w dodatku wcale nie masz tego świętego spokoju.

No, przynajmniej mąż się nie czepia, bo kiedyś, jak się od niego odsunęłam, przez trzy kolejne dni był zły jak osa i czepiał się wszystkiego.

Ale oczywiście ani on, ani ty nie powiedzieliście, że to dlatego.

Nie powiedzieliśmy...

Zosiu, to, co opisałaś, to obraz znany ogromnej liczbie związków. I wiesz, przeraża mnie w tym

BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ