7 (1059)

i PODSTAWOWE WIADOMOŚCI O POMIARACH GEODEZYJNYCH, SPORZĄDZANIE MAP SYTUACYJNO-WYSOKOŚCIOWYCH

1.1.    WPROWADZENIE

Podstawą wszelkich prac z dziedziny geodezji i kartografii jest osnowa geodezyjna. Instrukcje techniczne definiują Ją w następujący sposób: Osnowa geodezyjna jest to zbiór punktów w terenie, które po wyznaczeniu ich położenia w przyjętym układzie współrzędnych lub wysokości służą do oparcia i powiązania w jednolitą całość odpowiednich dla danego oelu opracowań geodezyjnych i kartograficznych.

Ze względu na sposób przedstawienia wzajemnego położenia punktów, osnowy geodezyjne dzielą się na:

a)    osnowę poziomą, w której wzajemne położenie punktów na powierzchni odniesienia zostało określone w przyjętym układzie współrzędnych geodezyjnych,

b)    osnowę wysokościową, w której wysokości punktów zostały określone względem przyjętego poziomu odniesienia,

Ze względu na rolę i znaczenie dla prac geodezyjnych osnowy geodezyjne dzielą się na osnowy podstawowe, szczegółowe i pomiarowe.

Osnowę podstawową stanowią zbiory punktów geodezyjnych Io najwyższej dokładności, wyznaczone w poszczególnych sieciach w celu badania kształtu i wymiarów Ziemi.

Osnowa szczegółowa stanowi rozwinięcie osnowy podstawowej.

Osnowy pomiarowe służą do:

a)    powiązania pomiarów sytuacyjnych i rzeźby terenu,

b)    wyznaczenia projektów na grunoie,

c)    wykonania pomiarów realizacyjnych przy obsłudze inwestycji {osnowa realizacyjna),

d)    badania i określenia przemieszczeń 1 odkształceń obiektów budowlanych i podłoża gruntowego.

W ramach ćwiczeń polowych z geodezji studenci spotykać się będą z osnowami pomiarowymi i szczegółowymi,

1.2.    ZAŁOŻENIE OSNOWY POMIAROWEJ

Pierwszym etapem pomiaru sytuacyjno-wysokościowego jest założenie na terenie objętym pomiarem sieci punktów geodezyjnych, które służyć będą za podstawę do dalszych pomiarów.

Załóżmy, że mamy wykonać mapę sytuaoyjno-wysokościową części terenu pokazanego na załączonej manie zasadniczej.