7 (1639)

		t
		>

6.    Uderzenie piłki głową w klęku. Zabawa w parach, ćwiczący znajdują się w klęku. Jeden ma piłkę w rękach. Dorzuca ją partnerowi 5 razy na głowę. Współćwiczący stara się uderzyć piłkę głową z padem do przodu, ale tak, by piłkę chwycił podający pozostający w klęku. Gdy się to uda i dorzucający nie musi wstać i biegnąc za piłką, to główkujący otrzymuje punkt dodatni. Potem zmiana dorzucającego. Wygrywa ten w parze, kto zdobywa więcej punktów.

7.    Piłka nożna w podporze tyłem. Gra toczy się na sali. Zawodnicy obu zespołów w podporze tyłem starają się strzelić bramkę, którą tworzy np. postawiony bokiem przy ścianie materac. Piłkę możemy uderzać tylko nogą lub głową. Bramkarz też nie może bronić ręką. Gra może być prowadzona piłką do gry w siatkówkę, piłką do gry w tenisa, dętką z piłki. Toczy się na czas (do 5 minut). Za każde poruszanie się nie w podporze tyłem, czy zagranie piłki ręką, zespół otrzymuje 1 pkt karny. Za stratę bramki - 3 punkty karne Wygra zcsoót. który ma mnisi punktów karnych

8. Gra do dwóch bramek na czworakach. Grę tę lepie) jesl (ze względów na bezpieczeństwo ćwiczących) prowadzić na sali. Dwa zespoły poruszają sie na czworakach. Piłki nie wolno podbijać w górę - musi się ona toczyć po ziemi. Bramki, jak do gry w pikę ręczną. Bramkarz też musi poruszać się na czworakach i nie wolno mu bronić bramki nogą. Za podniesienie piłki w górę, za zagranie jej nogą, za poruszanie się nie na czworakach zawodnicy otrzymują punkty kamę. Za straconą bramkę 3 punkty karne. Wygrywa zespół, który ma mniej punktów karnych. Gra na czas (do 5 min.).

iekko wyrzuca |ą ręką po ziemi. Dobiegający uderza piłkę z powrotem do bramkarza łecz znów w formie podania. Po podaniu piłki wraca szybko i przez klepniecie uruchamia następnego z rzędu.

Zabawy bieżne

Głównym zadaniem gier i zabaw bieżnych jest kształtowanie szybkości, reakcji, szybkości lokomocyjnej i koordynacji ruchowej. Dzięki współzawodnictwu skuteczność oddziaływania na ćwiczących jest większa. Jednocześnie kształcimy nawyk walki - zwyciężenia, dając przy tym radość z wykonywanych czynności ruchowych. Podane poniżej przykłady głównie „wyścigów" są tak zbudowane, by kształtowały wymienione wyżej elementy sprawności a jednocześnie oswajały z elementarni i zbliżonym i do techniki gry w piłkę nożną. Dobrze jest, gdy w początkowym etapie nie będziemy określać np. sposobu uderzania piłki, a jako zadanie damy dowolne uderzenie, podanie do partnera itp. Pamiętać jednak należy, że nadrzędnym celem tych gier i zabaw jest kształtowanie szybkości. Tak więc musimy dbać o to, by element ten nie był hamowany przez inne czynniki (elementy techniki nie opanowane w cłostatecznym stopniu) struktur ruchowych. Niemal każdy wyścig powinien zawierać głównie odcinek, który ćwiczący pokonuje szybkim biegiem.

1.    Wyścig z podaniem pitki do bramkarza. Pierwsi w każdym rzędzie stoją przed linią startową (mogą się znajdować w różnych pozycjach wyjściowych). Na sygnał startują do znacznika oddalonego o 10-15 m od linii startu. Tam jest ustawiona pitka, którą należy uderzyć łub raczej podać do bramkarza (nie ma to być strzał, a raczej podanie obrońcy do bramkarza). Po tym uderzający odwraca się i biegnie z powrotem, by przez klepnięcie uaktywnić następnego do startu; bramkarz w tym czasie zanosi piłkę na poprzednie miejsce. Wygra zespół, który wykona zadanie szybciej. Możemy określić zadanie bramkarzom np. by chwyt był wykonany z przyklękiem.

2.    Wyścig z uderzeniem piłki podanej przez bramkarza. Jak w poprzednim wyścigu, lecz piłka nie jest nieruchoma, a bramkarz

3. Wyścig z uderzeniem pitki gtową. Pierwszy w rzędzie stoi przygotowany do startu, z piłką trzymaną w rękach. Na sygnał startuje i pokonuje jak najszybciej odcinek do znacznika (10-12 m). Po minięciu linii podrzuca piłkę i uderza ją głową do współpartnera i biegnie na jego miejsce. Partnef chwyta piłkę i biegnie z nią na miejsce startu przekazując (nie rzucając) do rąk następnego w rzędzie. Zakończenie wyścigu następuje wówczas, gdy wszyscy uczestnicy zabawy znajdują się na tych samych miejscach, jak w momencie startu. Wygrywa ten zespół, który zadanie wykona szybciej.

4. Wyścig z uderzeniem piłki w bok. Pierwsi ćwiczący w każdym rzędzie są bez piłki. W odległości 10-12 m od linii startu jest znacznik, a 3 m od niego - drugi. Między dwoma znacznikami ustawiona jest pitka. Z boku naprzeciw piłki stoi bramkarz. Pierwszy startujący dobiega do piłki, podaje ja bramkarzowi i biegnie z powrotem. Pierwszy raz wszyscy uderzają prawą nogą, gdy ostatni w rzędzie uderzy piłkę, to wtedy bramkarz ustawia się po przeciwnej stronie i teraz wszyscy uderzają piłkę nogą lewą. Wygrywa ter' zesoćl. który wykona zadanie szybciej