GiZ w nauczaniu pilki noznej 2

•    podania w parach raz jedną raz drugą nogą z przyjęciem piłki, istotne jest objaśnienie i pokaz prawidłowego podania wewnętrzną częścią stopy i podanie przykładów wykorzystywania w czasie gry, czyli do krótkich, szybkich podań i strzałów na bramkę z bliskiej odległości. Stopa powinna być usztywniona w stawie skokowym i skierowana pod kątem 90 stopni do nogi postawnej, kolano nogi uderzającej powinno znajdować się nad piłką w momencie strzału, ciało lekko pochylone w przód. Błędem jest odchylenie ciała do tyłu, co powoduje utratę równowagi i kontroli nad piłką. Można to ćwiczenie urozmaicić o różne formy przyjęcia piłki: wewnętrzną częścią stopy, podeszwą, prostym podbiciem, udem.

•    kolejnym ćwiczeniem powinno być uderzanie prostym podbiciem, które należy rozpocząć od wykorzystania zawieszonych piłek. Najlepiej do tego celu wykorzystać piłki zawieszone na bramce lub na gałęzi drzewa, jeśli zajęcia odbywają się na dworze. Piłkę należy przywiązać do drążka tak aby wisiała 30-50 cm nad ziemią i 60-80 cm poniżej punktu zawieszenia oraz 3-4 metrów od jakichkolwiek przeszkód. Na drążku można umieścić kilka piłek, co pozwala ćwiczyć kilku uczniom jednocześnie. Nauczanie przebiega podobnie jak dla ćwiczenia uderzenia wewnętrzną częścią stopy. Takie stanowisko można również wykorzystać do nauki strzału głową. Po opanowaniu tych elementów należy na kolejnych lekcjach przejść do nauczania podań i uderzeń w parach, z dorzu-tu stopniując skalę trudności poprzez zwiększenie odległości czy wysokości lotu piłki.

Dla młodszych wiekiem i o mniejszym zaawansowaniu technicznym proponuję zabawy w nauczaniu taktyki p. nożnej, podanych według zasady od ćwiczeń prostych do bardziej złożonych i wielostronnie złożonych.

II. Zabawy ruchowe

1. Zabawa „Skuwany w kole” - ćwiczący w środku jest skuwany przez pozostałych stojących na obwodzie koła, którzy starają się go trafić wykorzystując wcześniej nauczone uderzenie wewnętrzną częścią stopy. Liczy się tylko skucie do kolan, kto nie trafi idzie do środka. Należy pamiętać o bezpieczeństwie i utrzymać odpowiednie odległości pomiędzy uczniami na obwodzie koła a środkowym (około 4 m). Wykorzystujemy 1 lub 2 piłki do zabawy.

2. Zabawa „Twierdza ”, w której jedna z drużyn tworzy koło zewnętrzne (każdy z tej drużyny ma

piłkę), a druga drużyna ustawia mniejsze wewnętrzne koło. Jeden z zawodników tej drużyny - król, schowany zostaje w środku tego koła - twierdzy. Zadaniem drużyny atakującej twierdzę jest kopnięcie piłki w taki sposób, aby trafić schowanego w twierdzy króla. Drużyna broniąca stara się nie dopuścić do trafienia króla. Liczba grających dowolna, ale równa w obu drużynach. Można tę zabawę zmodyfkować wprowadzając skrzynię jako twierdzę, która jest broniona przez 3 obrońców. Reszta drużyny broniącej stara się przeszkodzić drużynie atakującej w trafieniu w twierdzę. Pamiętać należy przy tym, aby obie drużyny nie wychodziły poza swoje pole

gry-

Zabawa „Wybij piłkę na zewnątrz”. Uczeń stara się wybić piłkę na zewnątrz ciasnego, otaczającego go kola kolegów, którzy muszą tak blokować aby piłka nie zdołała się przedostać na zewnątrz (częsta zmiana środkowego). Zabawę można stosować w części końcowej lekcji jako uspakajającą, ponieważ charakteryzuje się ona mniejszą intensywnością, a jej celem jest wyrobienie umiejętności obrony zespołowej na małej przestrzeni pola bramkowego.

Aż wreszcie proponuję grę, w której jedna drużyna broni pola we-