7 (710)

JULIA

Co mnie obchodzi cale koryto i to wszystko. I to jeszcze jedzie mi tu z tym w sam środek seansu.

JERZY

Ależ, panno Julio, ja zupełnie nie mówię — mnie przede wszystkim interesuje psychologiczna strona ruchu.

CESIA

z mądrą minką

Psycho-Io-giczna strona. Wiem.

JERZY

Sądzę, że to powinno zajmować panie.

Uprzejmie

Nieprawdaż, panno Michalino, co pani myśli?

MISIA

Ja wcale nie myślę!!

JULIA

Panie Jurek, panie Jurek.

Grozi

WICIA

Albo takie nazywanie „Jurek”. Jakby „Jasiek” albo „Kaśka”. Pan Boreński może się obrazić słusznie — wyjątkowo.

JULIA

A niechże się obrazi. Cóż mnie to obchodzi.

JERZY

serdecznie

Owszem, owszem, panno Julio. To jest kapitalne, niech pani nigdy inaczej nie mówi, tylko „Jurek”. _■

JULIA

Podoba wam się? Proszę!

JERZY

Tak jest, tak jest.

JULIA

A kiedy go chciałam pocałować, to się wymówił!! WICIA

Jula, Jula, Jula!

JERZY

He, he, ja zasadniczo nie mam nic przeciw temu.

CESIA

Pan Jerzy może się obrazić słusznie, wyjątkowo.

JULIA

I ta koza nawet?!

CESIA

A cóż to ja jestem, co? Każdemu wolno mówić, a mnie nie?! Mnie wszyscy prześladują, ja dla nikogo nie mam żadnego znaczenia, nawet gdy się za kim ujmę, a za mną to nikt się nie ujmie. Cóż to ja jestem, żeby na mnie wszyscy patrzyli jak na dzika kozę, cóż to ja jestem, co?! Płacz wielki. Wybiega tym razem na dłużej

JULIA do Jerzego

Widzicie. Wszystko przez was.

WICIA

westchnienie

Księżycu, ty zbrodniarzu!

JULIA

No, autorze dramatyczny, ty milczysz?

JERZY

Cicho wszędzie, głucho wszędzie.

Głupio było, głupiej będzie.

JULIA

Niechże kto coś powie.

15