75 (185)

75

odcinki b, otrzymując pomocniczą prostą CD. W punktach C i D sprawdzamy, czy odcinki b są prostopadłe do linii CD i ewentualnie wnosimy poprawki, otrzymując ostatecznie równoległą do prostej AB. Następnie w punktach Pj i Qi prostej CD odmierzamy prostopadle odległości b, otrzymując położenie nowych punktów P, Q, położonych na prostej AB. Punktów takich możemy wytyczyć dowolną liczbę.

75

Rys. 3.3. Tyczenie punktów na prostej z przeszkodami sytuacyjnymi

Zależnie od sytuacji terenowej do wyznaczenia punktów położonych na tyczonej linii stosuje się różne konstrukcje geometryczne, zawsze pamiętając o tym, aby zastosowany sposób zapewniał wymaganą dokładność oraz był "prosty" do realizacji w określonych warunkach terenowych.

3.1.2. Metody pomiarów długości

Ogólnie metody pomiarów długości można podzielić na:

■ pomiary bezpośrednie, m pomiary pośrednie.

Pomiary bezpośrednie są to takie pomiary, w których wynikiem czynności pomiarowych jest długość mierzonego odcinka. Podstawowymi przyrządami do bezpośredniego pomiaru długości są łaty miernicze i różnego rodzaju przymiary wstęgowe. Należą do nich taśmy stalowe długości 20 i 50 m oraz ruletki długości 20, 25, 30 i 50 m. Pomocniczymi przyrządami używanymi w bezpośrednich pomiarach długości są: tyczki geodezyjne, szpilki, wskaźniki, dynamometry, piony, pochylniki, libele.

Zasadniczo pomiarowi podlega rzut odcinka na powierzchnię odniesienia (rzut poziomy), a w wypadku pomiaru długości pochyłej jest ona redukowana na poziom. Przy pomiarze długości odcinka PK (rys. 3.4) należy stosować metodę pomiaru schodkowego, w której najdalszy zasięg taśmy wskazany przez zwisający pion jest przy poziomym jej ułożeniu. Przy jednostajnym pochyleniu terenu wzdłuż mierzonej linii mierzy się długość po terenie oraz kąt pochylenia terenu za pomocą pochyłomierza, a zredukowana do poziomu długość

(3.1)

dpoz. = dpom. cosa