81

Oceny poziomu wytrzymałości ogólnej najczęściej dokonuje się w oparciu o czas pokonywanego dystansu - 800, 1000 i więcej metrów lub ilości metrów przebiegniętych w określonym czasie (test Coopera - 12 minut biegu). Testem biegowym wykonywanym na sali gimnastycznej jest „wytrzymałościowy bieg wahadłowy” (odcinki 20 m) w baterii testów Eurofitu.

W konkurencjach technicznych (m in. w gimnastyce) poziom wytrzymałości specjalnej ocenia się głównie na podstawie zdolności do skutecznego wykonywania powtórzeń określonego zadania ruchowego z zachowaniem poprawności technicznej przez cały czas trwania próby.

9.4. Gibkość

Gibkość jest określana jako właściwość układu ruchowego człowieka, umożliwiająca osiąganie dużej amplitudy wykonywanych ruchów, uzależniona od elastyczności mięśni i ścięgien, torebek stawowych i kształtu stawów.

Poziom rozwoju gibkości warunkuje poprawność wykonywania między innymi ćwiczeń zwinnościowych, a także efektywna praca mięśni w ćwiczeniach szybkościowo-siłowych. Brak odpowiedniej relacji między siłą i elastycznością mięśnia ogranicza jego potencjał siłowy.

Stan gibkości (elastyczności mięśni) wpływa także na estetykę wykonywanych ruchów: płynność, obszerność, harmonię i wdzięk.

Zaniedbania w zakresie gibkości powodują przykurcze mięśni i są przyczyną wielu wad postawy, np. nadmiernej kifozy piersiowej (garbienie się). Wiele schorzeń układu ruchowego, zesztywnienie stawów spowodowane jest również zaniedbaniami w zakresie gibkości.

METODYKA KSZTAŁTOWANIA GIBKOŚCI

W kształtowaniu gibkości wyróżnia się następujące rodzaje ćwiczeń:

1)    czynne,

2)    bierne,

3)    czynno-bierne,

4)    stretching.

Ćwiczenia czynne wykonywane są dzięki pracy mięśni antagonistycznych w stosunku do strony rozciąganej. Do tej grupy ćwiczeń zalicza się: wymachy, odrzuty, krążenia, aktywne skłony, szpagaty i mostki.

Ćwiczenia bierne wykonywane są na zasadzie wykorzystywania sił zewnętrznych, takich jak:

-    siła ciężkości,

-    dodatkowe obciążenie przyborami,

-    aktywne działanie współćwiczącego.