odtworzenie w stanie spoczynku, a więc upłynnienie pod wpływem sił ścinających, a następnie odbudowanie struktury. Parametrem fizycznym odzwierciedlającym stopień naruszenia lub odbudowy struktury jest lepkość efektywna, która np. podczas naruszania (ścinania) maleje zgodnie z zależnością przedstawioną na rys. 1.46. Na przedstawionej krzywej płynięcia można wyszczególnić następujące parametry:
największą lepkość rj0 ciała o strukturze praktycznie nienaruszonej,
— najmniejszą lepkość tj, ciała o strukturze zniszczonej.
— graniczne naprężenie odkształcające (granicę plastyczności) To.
Naprężenie ścinające t
Rysunek 1.46. Zależność lepkości efektywnej ?} układu tiksotropowego od przyłożonego naprę-żema odkształcającego r fil]
% - lepkość materiału o strukturze nienaruszonej, rj„_ ~ lepkość materiału o strukturze granicznie naruszonej. Zq - granica plastyczności (płynności)
Przy małych wartościach r. które nie naruszają struktury lub powodują nieznaczne płynięcie, materiał zachowuje się jak ciało stale, ponieważ szybkość jego odbudowy przewyższa szybkość naruszenia. Gdy t > To (granica plastyczności), układ jest całkowicie naruszony i stanowi ciecz o niewielkiej lepkości
111 Adamson A, VI Chemia fizyczna powierzchni. PWN. Warszawa 1963. pi i Materiałoznawstwo chemiczne. PWN. Warszawa 1958.
|3] Cotum I . A.. Wilkinson G.. Gaus P.L.: Chemia nieorganiczna. PWN, Warszawa 1998
|4| Czarnecki L. Broniewski Ti. He,mig O.. Chemia w budownictwie. Arkady. War-