i możliwości finansowych jej podmiotów. Jest także ściśle związany z cechami promowanego produktu, zasiągiem rynku, który planuje się zdobyć, już realizowanymi działaniami konkurencji itp. Intensywność wykorzystania poszczególnych instrumentów jest decyzją autorską twórców i realizatorów kampanii promocyjnej135, choć określone produkty, usługi, branże wypracowały już charakterystyczny dla nich zestaw środków, sprawdzonych wielokrotnie na rynku i kojarzonych z nimi.
Reklama jest najbardziej popularnym instrumentem promocji, często z nią wręcz utożsamianym. Znano ją już w starożytności i średniowieczu136. Stanowi najczęściej wykorzystywany środek marketingowego oddziaływania na klientów, mający w swych założeniach ogólnych przybliżyć im produkt i jego wytwórcę. Jest płatną formą nieosobistej prezentacji i promocji idei, dobra lub usługi przez określonego sponsora137. Dzieli się według różnych kryteriów i na wiele rodzajów. Między innymi na:
1) reklamą na rynku indywidualnych konsumentów:
- krajową - dla pozyskania dużych grup klientów,
- lokalną - wykorzystywaną głównie przez drobnych producentów oraz deta-listów,
- ukierunkowaną - zwykle wykorzystywaną, by zachęcić klientów do nabywania określonych produktów od ich wytwórcy,
2) reklamą na rynku przedsiębiorstw:
- przemysłową - stosowaną przez producentów,
- handlową - stosowaną szczególnie przez sprzedawców,
- rolniczą - stosowaną przez rolników i producentów związanych z rolnictwem,
3) reklamę non-profit - wykorzystywaną do informowania, przekonywania, zachęcania, lecz nie służącą w swych ogólnych założeniach celom komercyjnym (np. podnoszeniu sprzedaży):
- charytatywną,
- religijną,
135 Jako taka podlega ochronie praw autorskich zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego oraz ustawy o prawie autorskim, pod warunkiem spełniania warunku posiadania "przesłanki oryginalności", za E. Nowińska, E. Trapie [1994, s. 30],
'36 Archeolodzy odkryli na murach antycznej Pompei rozmaite ogłoszenia, mające na celu przyciągnięcie klientów; wyraz "reklama" pochodzi z łaciny, od "rcclamo", czyli "krzyczę nawołuję", za M. Gołka [1994, s. 13].
137 M. Gołka [1994],
86