Z metod fizykochemicznych najlepsze wyniki daje sprzęgnięcie chromatografu ze spektrometrem masowym. Pozwala to na dokładną identyfikację praktycznie każdego związku Jeżeli tylko znajduje się on w bibliotece widm spektrometru.
Analiza ilościowa w chromatografii.
Źródłem ilościowych danych chromatograficznych są piki chromatograficzne. Powierzchnia piku jest proporcjonalna do całkowitej ilości związku opuszczającego kolumnę. Jakikolwiek przyrost tej powierzchni musi być również proporcjonalny do przyrostu ilości tego związku. Inaczej jednak przyrasta powierzchnia dla jednego związku, inaczej zaś dla drugiego. Jeśliby liczyć więc zawartość [poszczególnych składników jako stosunku odpowiadających im powierzchni do sumy powierzchni wszystkich składników7 to oczywiście sposób taki byłby błędny. Z tego tez względu, aby móc porównywać powierzchnie pików różnych związków wprowadzono pojęcie tzw. współczynników korekcyjnych. Wielkość tych współczynników można wyznaczyć dla poszczególnych związków' dokonując pomiaru powierzchni pików' dla molowych ilości tych związków7. Otrzymamy wtedy tzw. Powierzchnie molowe MR (Molar Response). Wielkości tych powierzchni byłyby jednak bardzo duże, a więc niepraktyczne. Lepiej więc stosować tzw7. Względne powierzchnie molowe RMR(Rełative Molar Response). W analizowanej mieszaninie możemy wybrać dowolny związek jako substancję odniesienia.
Współczynniki korekcyjne wprowadzające proporcjonalność między
wielkościami powierzchni pików7, a odpowiadającymi im ilościami wyrażonymi w molach nazywają się molowymi współczynnikami korekcyjnymi fn. Molowy współczynnik korekcyjny związku ,jr w stosunku do związku odniesienia można więc wyrazić za pomocą względnych powierzchni molowych następująco
niesienia
UJ i
RMRi
8