PODŁOŻA ♦ 61
Jak napinać płótno
inia
ie
ownie uają ityści. przez mniejsza mia się
2 Upewnić się. że linia przędzy jest prosta przez naciągnięcie płótna w kierunku trzeciej strony ramy. Umocować płótno pośrodku trzeciej krawędzi.
/'
1 Przymocować płótno trzema nierdzewnymi zszywkami pośrodku dłuższej krawędzi. Naprężyć je i przytwierdzić przeciwległą krawędź kolejnymi trzema zszywkami.
I
**•
3 Pociągnąć płótno mocno w stronę czwartej krawędzi i zamocować je trzema zszywkami. Przez środek ramy powinien przechodzić krzyż naprężenia.
osna.
to
się
•en
4 Pociągnąć tkaninę w stronę jednego rogu i przyczepić na jakiś czas jedną zszywką tymczasowo. Podobnie zrobić na rogu po przekątnej oraz w pozostałych dwóch.
5 Przedłużyć rząd zszywek na pierwszej krawędzi w kierunku jednego z rogów, nie dochodząc do samego końca. Powtórzyć to samo po przeciwnej stronie, po przekątnej.
6 Przytwierdzić zszywki od środka trzeciej strony do samego rogu; zrobić tak samo po przeciwległej stronie. Każdy z rzędów zszywek powinien być skierowany w stronę innego rogu.
7 Powtórzyć czynności z punktów 5 i 6 pracując do końca w tym samym porządku. Łużne przestrzenie na dłuższych listwach pozwalają na staranne wykończenie.
8 Na każdym rogu złożyć płótno w dwie fałdy, naciągnąć jedną fałdę na drugą i przymocować zszywką do krosna.
9 Przykleić brzegi płótna taśmą klejącą. Można też wbić kliny.
Kliny stosować w miarę potrzeb, tzn. gdy płótno obwisa. nie dobijać zbyt mocno.
Płótno należy zdekatyzować (patrz. s. 56) przez rozciąganie i moczenie, wysuszenie i ponowne rozciągnięcie przed zagruntowaniem. Najnowsze badania prowadzone przez Couriauld Institule potwierdziły istnienie metody przedłużającej dwukrotnie życic tkaniny; jest nią odkwaszanie.
Istnieją specjalne substancje od k waszające. N aj prostszym sposobem jest przesmarowanie,
rozpylanie lub zanurzanie płótna w roztworze wodorotlenku wapnia lub dwuwęglanu magnezu.
Te substancje są nietoksyczne, łatwe do nabycia i przygotowania.
Wymieszać 2 g świeżego wodorotlenku wapnia w l l wody destylowanej i pozostawić, aż powstanie osad. Następnie odsączyć czysty roztwór.
W szczelnie zamkniętym szklanym lub polietylenowym naczyniu będzie trwały przez ok. tydzień.
Wymieszać 9 g wodorotlenku magnezu lub (ale to już mniej korzystne) 15 g węglanu magnezu w jednym litrze wody destylowanej i przelać go do syfonu po wodzie sodowej. Mocno potrząsnąć syfonem. Naładować do mieszanki dwa naboje dwutlenku węgla i potrząsać energicznie co pięć minut, mniej więcej godzinę. Przenieść roztwór do butli szklanej i filtrować przed użyciem.