Ze względu na stały przepływ prądu anodowego przez lampę sprawność wzmacniacza pracującego w klasie A jest niewielka. Praca odbywa się bez prądu siatki. W tych prostych wzmacniaczach stosowane są triody i pentody.
Dla triody w pojedynczej klasie A wzmacniacza mocy optymalna wartość oporności obciążenia, warunkująca uzyskanie maksymalnej mocy z układu, wynosi
Pj opt 2
gdzie
On — oporność wewnętrzna lampy.
Natomiast największa moc użyteczna wyniesie w przybliżeniu
P
w max
W
Amplituda składowej zmiennej prądu anodowego będzie
4Qa
a moc dostarczona z zasilacza anodowego
4 on
P»~
Ostatecznie sprawność wzmacniacza mocy z pojedynczą triodą wyniesie
P,
0,25
We wzmacniaczu triodowym wśród harmonicznych powstających w wyniku zniekształceń nieliniowych przeważa druga harmoniczna.
Dla pentody w pojedynczej klasie A wzmacniacza mocy wyznaczenie optymalnej oporności obciążenia jest trudniejsze. W przybliżeniu można ją określić jako
o V'Q
Opt ^ 7
1^0
gdzie składową stałą prądu i napięcia anodowego wyznacza punkt pracy ustalony założoną wartością ujemnego napięcia siatki sterującej Usio Sprawność graniczna wzmacniacza pentodowego wynosi
?imax 0,5
z tym, żc w praktyce przy 10% zawartości harmonicznych zawiera się ona w granicach 0,3 -f- 0,4.
W większości przypadków przeważa trzecia harmoniczna. Sprawność pentody jest bardziej zależna od oporności obciążenia, niż sprawność triody. Stosowanie triod zapewnia małe zniekształcenia i niewielką oporność wewnętrzną wzmacniacza; natomiast zaletą pentody przy lepszej sprawności jest większa czułość.
Ze względu na to, że w układach wzmacniaczy mocy m.cz. stosowane są z reguły ujemne sprzężenia zwrotne zmniejszające oporność wewnętrzną, wykorzystuje się w układach pojedynczych wzmacniaczy mocy — pentody i letrody strumieniowe.
Wzmacniacze przcciwsobne
Stosowane są one najpowszechniej we wzmacniaczach mocy użytecznej powyżej 10 VA. Układy przeciwsobne cechuje duża sprawność (tym bardziej, że można tu wykorzystać pracę lamp w klasie AB i B) oraz mniejszy współczynnik zawartości harmonicznych, a ponadto mniejszy wpływ tętnień anodowego napięcia zasilającego.
Ze względu na sprawność stosuje się w modulatorach wzmacniacze przeciwsobne pracujące w klasie AB — przy średnich mocach, a w klasie B — przy dużych mocach. Wzmacniacze mieszanej klasy AB wprowadzają mniejsze zniekształcenia nieliniowe, niż wzmacniacze klasy B. W przypadku wzmacniaczy pracujących w klasie B zniekształcenia nieliniowe wzrastają przy mniejszych amplitudach wskutek pracy w zakresie dolnego zakrzywienia charakterystyki. Ponieważ modulatory pracują normalnie w pobliżu maksymalnej mocy, wpływ tych zniekształceń jest do pominięcia.
Sprawność wzmacniacza przeciwsobnego z triodami w klasie B określa się ze wzoru
Wobec tego, że £ = y.° 1, największa sprawność wzmacniacza wyniesie
Uflll
*)max ^ ^ 0,785
W klasie B wykorzystuje się zwykle triody. Pentody i tetrody znajdują zastosowanie we wzmacniaczach modulujących mniejszej mocy, pracujących w klasie AB.
Przejdźmy teraz do omówienia charakterystycznych wielkości wzmacniacza mocy pracującego w klasie B z wykorzystaniem triody, czyli podstawowego układu modulatora dużej mocy.
Z obliczonego lub pracującego układu wzmacniacza mocy w.cz. i na podstawie ogólnych rozważań łatwo można określić wartość zasadniczych wielkości stanowiących założenia dla projektowanego układu modulatora.
Wielkościami tymi są:
— moc wyjściowa wystarczająca z pewnym zapasem do 100-procentowej ■ głębokości modulacji — Pu
— oporność obciążenia modulatora — Romod.
— składowa stała prądu przepływająca przez uzwojenie wtórne transformatora modulacyjnego — Jz0,
— współczynnik wykorzystania napięcia anodowego — £ = 0,5 -f- 0,75,
— napięcie anodowe zasilacza — Ua0,
— sprawność transformatora wyjściowego — zwykle t]łr “ 0,8 -r- 0,85,
— pasmo przenoszonych częstotliwości — zwykle 300 -f- 3000 Hz.
Teraz określa się rzeczywistą moc użyteczną, jaką powinien dostarczyć modulator
p _ Pu morf
* u rr.od k
Vlr
przy czym moc ta dla jednej gałęzi wzmacniacza przeciwsobnego wyniesie
P u mod k •> Pu mod k 10 Ainat. urządzenia krótkofalowe
145