amat urz kr106

5 mm. doprowadzenie z przewodu 0 2 -r- 3 mm. Całkowita długość anteny l„ wynosi 0.485 /.

Długość anteny należy dobrać dokładnie, obserwując maksimum prądu antenowego. Antenę włącza się bezpośrednio do pomocniczego ob-

Rys. 12-23. Pionowa niesymetryczna antena pół-f a Iowa

wodu strojonego, sprzężonego z obwodem wyjściowym nadajnika. Antenę należy instalować możliwie jak najdalej od wysokich domów, masztów itp. Idealnym terenem jest otwarta przestrzeń nad zbiornikiem wodnym, przy dobrym uziemieniu.

Symetryczna antena pionowa

W przypadku fal krótkich możliwe jest zawieszenie pionowego pół-falowego dipola symetrycznego. Antena, której dolny koniec oddalony jest o V4 / od powierzchni ziemi, promieniuje główne listki skierowane

Rys. 12-24. Pionowa symetryczna antena półfalowa

Rura garna

dlugĄ ^

Rura dolna Mg- Ą

Maszt

Wspomy

Rura górna połączona ze środkową żyłą kabla koncentrycznego

k

? Rura dolna połączona

z oplotem ekranującym \kabla koncentrycznego

SŁ

Kabel Roncetryczny o oporności falowej ~70 SI

Rys. 12-25. Pionowa symetryczna antena półfalowa z zasilaniem niesymetrycznym

pod niewielkim kątem do ziemi. Zapewnia więc dobre warunki dla nawiązywania łączności dalekosiężnej. Jednakże konieczność stosowania masztu pionowego o dość dużej wysokości (rys. 12-24) nastręcza znaczne utrudnienie konstrukcyjne. Element promieniujący może być wykonany z odpowiednio długiej i w środkowej części przeciętej rurki aluminiowej. Można tu wykorzystać również maszt drewniany, rozpinając na nim przewód miedziany o dowolnej średnicy. Antenę, która jest dipolem pół-falowym, można zasilać poprzez 70-omowy symetryczny kabel ekranowany. Kabel ten powinien przebiegać możliwie z daleka od przewodu anteny, a doprowadzenie w pobliżu anteny — prostopadle do ramion dipola przynajmniej na długości paru metrów. W praktycznej realizacji — spełnienie tych wymagań jest trudne i kłopotliwe.

Spotykany niekiedy inny sposób zasilania polega na tym, że koncentryczna linia zasilająca przebiega wewnątrz rury dolnego ramienia dipola, przy czym środkowy przewód (żyłę) kabla łączy się z górną ćwiartką dipola, a płaszcz zewnętrzny — z dolną (rys. 12-25). Tego typu antena pracuje najlepiej na wilgotnych gruntach lub nad wodą, w terenie otwartym nie osłoniętym wysokimi budynkami lub wzgórzami. Przesłony terenowe wyraźnie osłabiają promieniowanie anteny w kierunkach najbardziej korzystnych, tj. pod niewielkim kątem do powierzchni ziemi.

Poziomy dipol półfalowy

Poziomy dipol półfalowy — to najczęściej użytkowana klasyczna antena krótkofalowa, łatwa do zainstalowania w jakichkolwiek warunkach. Z tego zasadniczego układu wywodzi się szereg odmian anten pół-

O.A

łi-Q5A

Rys. 12-26. Charakterystyki kierunkowego promieniowania dipola poziomego nad . ziemią o dobrej przewodności: a) w płaszczyźnie prostopadłej do osi anteny; b) w płaszczyźnie przechodzącej przez oś anteny

h-t.25A

h. 0.75 A    h-!.5A    h* 0.75 A

U

h-tfA

falowych, różniących się przede wszystkim sposobem zasilania. Charakterystyka promieniowania anteny w płaszczyźnie poziomej wykazuje słabą kicrunkowość wzdłuż osi prostopadłej do ramion dipola.

Optymalna wysokość zawieszenia dipola zawiera się w granicach V2 —: 1/. Przy takiej wysokości promieniowanie anteny w płaszczyźnie pionowej zapewnia skuteczną łączność zarówno bliską jak i daleką

14 — Amat. urządzenia krótkofalowe 9.nQ