amat urz kr130

(wystarczająca tylko do uzyskania drgań układu). Przy umieszczeniu uzwojenia dodatniego sprzężenia zwrotnego w większej odległości wzrasta rozproszenie. Przewód na cewkę reakcyjną powinien mieć możliwie

Siatka

Masa

Reakcja

Rys. 14-7. Cewka siatkowa i reakcyjna audionu

małą średnicę przekroju, najwyżej 0,15 mm. Cały obwód strojony audionu nawija się na mało stratnym korpusie i umieszcza zdała od innych przedmiotów metalowych. W obrębie lampy audionu stosuje się jeden wspólny punkt uziemiający, do którego dołącza się wszystkie elementy uziemiające (opornik siatkowy, kondensatory blokujące' itp.). Wszelkie połączenia wykonuje się możliwie krótkimi odcinkami przewodu o dużej średnicy. Elementy umieszcza się w pobliżu lampy. Wskazane jest uziemienie jednego przewodu żarzenia, a zablokowanie drugiego na podstawce lampowej bezindukcyjnym kondensatorem o pojemności 10 nF. Niezmiernie duże znaczenie dla miękkości reakcji ma właściwe dobranie dławika w.cz. i kondensatorów blokujących wielką częstotliwość w obwodzie anodowym lampy audionu. Stanowią one filtr zapobiegający przedostawaniu się energii w.cz. w obręb wzmacniacza m.cz. W prostszych przypadkach dławik zastępuje się opornikiem masowym 10-^30 kQ. Bezindukcyjne kondensatory blokujące, kalitowe lub mikowe, mają pojemność rzędu 100 -f- 200 pF.

W stopniu audionu wykorzystuje sic ostatnio niemal powszechnie pentody typu EF 80 lub podwójne triody (w specjalnych układach). Pentody wymagają odpowiedniego dobrania napięcia siatki ekranowej dla zapewnienia miękkiej reakcji. Napięcia anodowe lamp audionu nic powinny być wysokie, w przeciwnym bowiem razie reakcja będzie nadmiernie twarda, przeciętnie napięcie anodowe wynosi 50 V, a napięcie siatki ekranowej 20 -f* 30 V.

Rys. 14-8. Regulowanie dodatniego sprzężenia zwrotnego za pomocą kondensatora zmiennego

Regulowanie dodatniego sprzężenia zwrotnego wykonuje się różnymi sposobami. Regulowanie za pomocą kondensatora reakcyjnego włączanego w szereg z cewką sprzężenia zwrotnego (rys. 14-8) obecnie nie jest w ogó-

ie stosowane na zakresie fal krótkich. Wprowadza ono zbyt wielkie przesunięcie częstotliwości obwodu strojonego i zbyt trudno jest uzyskać stałą i miękką w całym zakresie reakcję. Lepsze wyniki daje w podobnym układzie zastosowanie potencjometru połączonego w szereg z kondensatorem reakcyjnym o stałej pojemności (rys. 14-9). Ten rodzaj regulacji jest natomiast niestabilny w czasie.

Rys. 14-9. Regulowanie reakcji potencjometrem szeregowym

I’

»

L

Ostatnio bardzo często stosuje się audion w układzie ECO (rys. 14-10). Stabilność drgań własnych audionu jest w tym układzie wysoka, a drgania wzbudzają się miękko. Sprzężenie reguluje się przez zmianę napięcia siatki ekranowej, do czego służy potencjometr liniowy o oporności 50 k&.

Rys. 14-10. Audion z reakcją w układzie ECO

Opornik szeregowy siatki wraz z kondensatorem blokującym stanowią dodatkowy filtr napięcia tej siatki. Pojemność kondensatora jest rzędu 0,1 m-F. Wielkość sprzężenia dobiera się na stałe odczepem katodowym na cewce. Wpływ regulacji sprzężenia zwrotnego na częstotliwość jest nieznaczny. Dużą trudność sprawia tu dobranie właściwego odczepu na cewce dla dołączenia katody.

W przypadku układu z oddzielną cewką reakcyjną (rys. 14-11) należy zwrócić uwagę na kierunek nawinięcia cewek oraz ich prawidłowe podłączenie do obwodów lampy audionu. Warunkiem powstania drgań jest oczywiście zgodność faz prądów płynących w obu cewkach. W prostych układach reakcyjnych z triodami. 'dodatnie sprzężenia zwrotne można

\'t — Amat. ursąrtzcnia krótkofalowe