amat urz kr131

regulować także przez zmianę napięcia anodowego lampy za pomocą potencjometru w układzie podobnym do układu pentody.

Ciekawy układ reakcyjny przedstawiony jest na rys. 14-12. Przez zastosowanie dodatkowego dławika w obwodzie katodowym omija się trudności związane z dołx>rem odczepu na cewce siatkowej dla katody.

Rys. 14-11. Audion z pen-todą i regulowaną reakcją w obrębie siatki ekranowej

Równolegle do dławika włączony jest kondensator C₂ o niewielkiej pojemności szczątkowej, a szeregowo z nim włączona jest pojemność kato-da-siatka lampy. Tworzy się dzielnik pojemnościowy. Stosunek pojem-

Rys. 14-12. Audion z reakcją w układzie z dławikiem w.cz. w obwodzie katodowym

ności można zmieniać przestrajaniem kondensatora C₂, a w ten sposób płynnie zmieniać wielkość sprzężenia katody. Regulacja dodatniego sprzężenia dokonywana jest potencjometrycznie w obwodzie siatki ekranowej. Układ odznacza się nadzwyczaj miękką reakcją, tak że często trudno zauważyć pojawienie się słabego szumu oscylacji.

Inny sposób regulacji dodatniego sprzężenia zwrotnego przedstawiony jest na rys. 14-11. Kondensator C o pojemności 150-=-200 pF blokuje dodatkowe uzwojenie reakcyjne. Wielkość reakcji reguluje się potencjometrem w obwodzie siatki ekranowej. Cewka obwodu wykonana jest według rys. 14-7.

We wszystkich układach regulacji sprzężenia zwrotnego przez zmianę napięcia siatki ekranowej zmienia sic jednocześnie wraz ze wzmocnieniem w. cz. także wzmocnienie lampy dla m. cz. Jest to oczywiście niekorzystne z punktu widzenia czułości odbiornika. Po pokonaniu tej trudności powstały układy, w których wzmocnienie m. cz. pozostaje stale na najwyższym poziomie pomimo regulacji wzmocnienia dla wielkich częstotliwości. Układ takiego odbiornika uwidoczniony jest na rys. 14-13. Jego

podstawą jest specjalny sposób zasilania*siatki ekranowej. Siatka ekranowa pentody nie blokowana dla w. cz. do masy jest zasilana poprzez dławik w. cz.' ze stałego dzielnika napięciowego, którego środek zablokowany jest do masy bezindukeyjnym kondensatorem 0,1 nF. W ten sposób otrzymuje się pełne wzmocnienie dla małych częstotliwości (dławik w. cz. można pominąć). Dla wielkich częstotliwości siatka ekranowa przejmuje role anody. Potencjometrem 50 kO reguluje się wielkość dodatniego sprzężenia zwrotnego. Gdy zablokowany do masy kondensatorem 500 pF ślizgacz potencjometru znajduje się w dolnym położeniu, siatka ekranowa staje sic dla prądów w. cz. anodą i wzmocnienie jest wówczas niewielkie. W miarę przesuwania ślizgacza ku górze, pojemność kondensatora Cj> Zaczyna odgrywać coraz większą rolę; lampa działa jako pentoda wzmacniająca w. cz. i zwiększa się sprzężenie, aż do powstania drgań. W tym czasie małe częstotliwości wzmacniane są stale w układzie pentody z dużym zyskiem. W wyniku uzyskuje się szeroki zakres regulacji sprzężenia w układzie mało wpływającym na częstotliwość roboczą obwodu strojonego. Reakcja jest bardzo miękka.

Oryginalny układ regulacji sprzężenia zwrotnego podano na rys. 14-14. Jest to w zasadzie normalny generator w układzie ECO z trio-dą i dzielnikiem indukcyjnym w obwodzie katody. Wzmocnienie małej częstotliwości jest tu zawsze stałe i nieznacznie wpływa na obwód strojony. Układ pracuje zupełnie poprawnie aż do zakresu UKF. Reakcję reguluje sie potencjometrem masowym, bezindukeyjnym, o oporności 5-r-lO kft.

Jeśli chodzi o zasilanie omówionych układów odbiorczych, to najbardziej wskazane jest stosować anodowe napięcie stabilizowane o wartości

259