Wstęp
i Beaty Owczarskiej (2000), oraz opracowaniu/«& życz ludźmi. Umiejętności interpersonalne (1990) pojawiło się wiele propozycji rozwijania wiedzy uczniów o sobie i kształtowania ich umiejętności społecznych w ramach treningu grupowego.
Autorka wyraża nadzieję, że proponowane scenariusze zajęć z jednej strony ułatwią nauczycielom i doradcom przygotowanie spotkań z uczniami, a z drugiej zainspirują ich do tworzenia własnych rozwiązań.
Wszelkie uwagi na temat książki będą przez autorkę mile widziane i mogą być zgłaszane do Wydawcy. * .
Przegląd historii poradnictwa zawodowego (Chabassus, Zytowski 1987; Car son, AJ tai, 1994; Jones, 1994; Zytowski, Swanson, 1994;) dowodzi, że jego początki są związane z ruchem orientacji zawodowej. Mimo jednak wspólnych korzeni światowe poradnictwo nie wypracowało jednolitego podejścia systemowego. W ostatnich latach widoczne są próby tworzenia pewnych uściśleń terminologicznych. Dla przykładu Zespół Komisji Europejskiej kierowany przez Glenys Watr (1994) sformułował roboczą definicje poradnictwa, którą przyjęto v.- projektowaniu niniejszego podręcznika. Zespół ten wydzielił cztery podstawowe formy pomocy klientowi1 2:
£3 informowanie, będące prezentacją obiektywnych faktów;
38 udzielanie porad, wyrażające punkt widzenia doradcy;
3 orientację (ang. guidance) wyjaśniającą sposoby wykorzystywania informacji przez klienta;
33 poradnictwo właściwe (ang. counselling), rozumiane jako relacja między dwoma osobami, z których jedna pomaga drugiej w udzielaniu sobie samej pomocy.
Traktując nieco bardziej szczegółowo dwa ostatnie terminy -orientację i poradnictwo - znajdujemy w tym samym opracowaniu (Watt, 1994} następujące ich rozwinięcia:
Orientacja zawodowa jest definiowana jako proces pomagania jednostce w poznaniu i wykorzystaniu własnego potencjału edukacyjnego. zawodowego i psychologicznego, tak by osiągnęła ona optymalny poziom zadowolenia z siebie i była jednocześnie społecznie użyteczna. Koncepcja orientacji zawodowej jest ze swej natury
11
I Pojęcie „klient ’ jest obecnie powszechnie używane w światowej praktyce poradnictwa i terapii psychologicznej; zastopuje niezręczne słowo „petent"
klinicznie brzmiące „pacjent".