i koszty badania. Czas i koszty są od siebie zależne i można je w pewnych granicach stosować zamiennie.
Sprawdzonymi sposobami planowania w tym zakresie są metody analizy sieciowej, których przykładami są metody PERT (Program Evaluation and Review Techniąue) oraz CPM (Crilical Path Method). Pozwalają one na jednoznaczne zaplanowanie i kontrolę procesu badania. Metody analizy sieciowej dzielą sekwencyjnie cały ten proces na kolejne czynności. Każdej czynności oznaczonej graficznie strzałką jest przyporządkowany czas jej trwania.
Po dokładnym zidentyfikowaniu i zdefiniowaniu czynności określa się ich wzajemne zależności: które czynności są zależne od wyników innych czynności, a które niezależne. Następnie oblicza się szacunkowy czas każdej czynności badawczej oraz najwcześniejsze jej rozpoczęcie i zakończenie. Obliczone liczby rozmieszcza się na siatce graficznej, którą stanowią linie łączące poszczególne zdarzenia. Otrzymane dane służą do obliczenia całkowitego zapasu czasu dla każdej czynności. Czynności, których całkowity zapas czasu wynosi zero, tworzą ścieżkę (drogę) krytyczną. Każde opóźnienie czynności na tej ścieżce powoduje opóźnienie całego programu badania.
W tej fazie projekt jest na tyle sprecyzowany, że możliwe jest określenie kosztów badania. Składają się na nie koszty pracy, materiałów, transportu, ogólne i inne. W badaniach standardowych oblicza się je jako sumę kosztów zmiennych i stałych. W badaniach niestandardowych natomiast stosuje się metodę CPM lub MCX (Minimum Cost Expediting) oraz metodę PERT-COST. Metody te pozwalają na jednoczesną analizę czasową i kosztową badania. Analiza każdej czynności umożliwia dokładniejsze oszacowanie potrzebnych środków i nakładów pracy.
W przypadku mniej skomplikowanych badań wystarczające jest proste określenie czasu trwania najważniejszych czynności badawczych. W tablicy 2.4 pokazano przykładowy plan badania, w którym do zbierania danych wykorzystano wywiad osobisty, a badanie zaplanowano na 21 tygodni w okresie styczeń-czerwiec.
Etap 7 — określenie wartości informacji otrzymanej z badania. Wynikiem badania jest informacja. Koszt wytworzenia informacji nie zawsze jest równy jej wartości. Nawet najcenniejsza informacja może decydenta nic nie kosztować. O wartości informacji świadczą jej potrzeba oraz spodziewane wyniki, np. zysk lub oszczędności, jakie dzięki niej można osiągnąć. Wartość informacji mierzy się stopniem jej przydatności w procesie podejmowania decyzji. Wartość informacji zależy więc od znaczenia decyzji, związanej z nią niepewności oraz wpływu informacji, uzyskanej w rezultacie badania, na decyzję. Skłonność użytkownika do zakupu dodatkowej informacji zależy od jej jakości i ceny. Informacja doskonała — to taka informacja, która usuwa całkowicie niepewność i redukuje do zera ryzyko związane z podjęciem decyzji. Im lepsza jest jakość informacji, tym wyższą ce-nę gotów jest zapłacić za nitrtfżytkownik:-
55