badanie4

dujący wibracje) oraz badany obiekt. Pionowe drgania wytrząsarki powstają wskutek obrotu niezrównoważonych ramion PP w kształcie wycinków koła. Obracają się one w przeciwnych kierunkach z tą samą prędkością kątową. Niezrównoważenie ramion daje niecentryczną siłę odśrodkową. Składowe poziome tej siły wzajemnie znoszą się, a pionowe — dodają. Wypadkowa składowa pionowa sił odśrodkowych wprawia urządzenie w ruch drgający, zbliżony do sinusoidalnego. Zmiana częstotliwości drgań uzależniona jest od zmian liczby obrotów silnika napędzającego części PP. Analiza teoretyczna pracy wytrząsarki wykazuje, że jeżeli częstotliwość własna drgań układu jest taka, że f₀ <5? f, gdzie / — częstotliwość drgań wytrząsarki, to amplituda drgań praktycznie nie zależy od częstotliwości i wyraża się wzorem

2 znh(Rl —R]) sin ^

gdzie:

V — gęstość materiału ramion PP, h — wysokość ramion PP,

R., R_: — promienie zaokrąglenia ramion PP,

(p — kąt nierównowagi,

M — masa części ruchomej urządzenia wraz z obiektem mierzonym.

Wytrząsarka zapewnia drgania o sinusoidalnej formie w zakresie 10-4-70 Hz z amplitudą 2,5 mm. Urządzenie tego typu specjalnie jest zalecane do badań długotrwałych.

Wytrząsarki mechaniczne typu drugiego składają się z dwóch mas Mi i M₂ złączonych sprężynami NN (rys. 14-2). Masa obejmuje płytę wytrząsarki wraz z obiektem mierzonym. Pionowy ruch drgający wytrząsarki (o sinusoidalnej formie) uzyskuje się za pomocą obrotu niecentrycznego wałka połączonego z reaktywną masą M₂. Obrót ten powoduje ruch drgający obu mas w fazach przeciwnych. Zmiana naprężenia sprężyn wpływa na zmianę amplitudy drgań. Zmiany liczby obrotów silnika, a co za tym idzie częstotliwości drgań wytrząsarki, dokonuje się za pomocą opornika suwakowego, włączonego w obwód silnika.

Częstotliwość drgań opisanej wytrząsarki może zmieniać się 1S4

i