bis5

Usztywnienia dna w skrajniku są podpierane wiązarami w odstępach nie przekraczających 1.8 m. W wypadku wzdłużnego układu wiązań dna statku w obrębie skrajnika często stosuje się poprzeczny układ wiązań, złożony z denników rozmieszczonych co odstęp wręgowy i podpartych dennym wzdłużnikiem środkowym lub wspomnianą wzdłużną przegrodą przelewową. Niekiedy w rejonie dziobu denny wzdłużnik środkowy wykonuje się jako wstawkowy pomiędzy dennikami.

Grubości poszycia, przekroje i wskaźniki przekrojów wiązań dna w części dziobowej statku dobierane są zgodnie z przepisami, dla obliczeniowych ciśnień udarowych, wynikających z uderzeń dziobu o wodę w ciężkich warunkach pogodowych (zjawisko to określane jest potocznie jako „slaming”).

W wypadku wąskich dziobów, gdy dostęp do wiązań dna i ich konserwacja są utrudnione, dolne partie dna są zwykle zalane betonem dobrze zabezpieczającym stal przed korozją

12.4. Burty części dziobowej statku

Grubości poszycia burtowego, przekroje oraz wskaźniki przekrojów usztywnień i wiązarów burt wyznaczane są według przepisów uwzględniających obliczeniowe ciśnienia udarowe wywołane uderzeniami fal, działające na burty części dziobowej statku w ciężkich warunkach pogodowych.

W obrębie skrajnika dziobowego burty są podpierane wzdłużni-kami burtowymi (połączonymi między sobą pokładnikami rozporowymi co drugi odstęp wręgowy) lub platformami również usztywnionymi pokładnikami. Odstęp pomiędzy tymi wzdłużnikami lub platformami nie przekracza 2 m. Te wzmocnienia przedstawione są na rysunku 120.

Wręgi burtowe w części dziobowej poza skrąjnikiem, gdy ich środniki nie są prostopadłe do poszycia, podpiera się w połowie ich wysokości węzłówkami przeciwskrętnymi, przedstawionymi wcześniej na rysunku 91.

^a)

6)

Rys. J20. Usztywnienie burt w obrąbie skrajnika dziobowego: a) za pomocą wzillui-nika burtowego; b) za pomocą platformy; I) grodź zderzeniowa, 2) wzdłuznik burtowy, 3) pokładniki rozporowe, 4) platforma

167