CCF090613005

od rezystancji źródła sygnału użytecznego. Stosunek ten nazywany jest wąskopasmowym współczynnikiem szumów

p _    _ C^nc) WY

(Png)wY    C^ng) WE^-p

gdzie: (PJwy - całkowita moc szumów na wyjściu; (P^wy - (P_cg)wE^p - część mocy wyjściowej spowodowana przez szum rezystancji wewnętrznej źródła sygnału; (P_ag)^ - moc wejściowa szumów generowanych przez rezystancję wewnętrzną źródła sygnału:

. WwY    • •

A_p =    - wzmocnienie mocy;

(°s)we

przy czym (PJwy oraz (P_s)we " ^moc sygnału użytecznego, odpowiednio na wyjściu i wejściu wzmacniacza.

Po prostych przekształceniach wzór ten może być zapisany w innej

postaci

p _    s)wE _ CPs/^ngW

(■^^>ng)wE (-^s) WY (Psi Pac) WY

która jest równoważną pierwotnej, definicją współczynnika szumów.

7.20.    Jaki jest sens fizyczny wąskopasmowego współczynnika szumów?

Wąskopasmowy współczynnik szumów F określa, w jakim stopniu zwiększa się moc szumów wyjściowych wskutek szumów własnych wzmacniacza (gdy F > 1 wzmacniacz wnosi szumy własne, dla i⁷ = 1 jest bezszumowy). Inaczej mówiąc, jest miarą pogorszenia stosunku sygnału użytecznego do szumu, które jest spowodowane szumami własnymi wzmacniacza. Liczba F — 1 oznacza szumy własne wzmacniacza zredukowane względem odczuwalnych na wyjściu szumów wnoszonych przez rezystancję źródła sygnału. Na ogół współczynnik szumów podaje się w mierze logarytmicznej (w decybelach - dB)

Ą s = 101g ^

Współczynnik szumów F umożliwia głównie porównanie właściwości szumowych elementów lub układów (wzmacniaczy) sterowanych ze źródła o tej samej rezystancji wewnętrznej.

7.21.    Jak uwzględnia się zastępcze źródła szumów we wzmacniaczu?

Wzór na współczynnik szumów można zapisać w postaci p — (Pw^WY __ (Pqd) WY _ (-PjiJwE

“ (^Pj WY    (Pa g) WE ^p    WE

234