CCF20071030007

« 1111111 lal (taki, taka) + imię własne; forma ta wskazuje, że chodzi o osobę Mli/naną:

I )|cnn que Juana se ha ido eon un Mówią, że Juana odeszła ii il Carlos.    z jakimś Carlosem.

Un nie zawsze jest rodzajnikiem nieokreślonym! Może też pełnić funk’ cję liczebnika, np.:

Hice todo el camino en un dfa.    Pokonałem całą drogę w jeden

dzień.

Echame una cucharada de azucar. Wsyp mi jedną łyżeczkę cukru.

Un, una może mieć też znaczenie pewien, pewna, np.:

Un dia desapareció.    Pewnego dnia zniknął.

Erase una vez una bruja...    Była sobie pewnego razu czarowni

ca...

Unos, unas również mogą być liczebnikiem lub zaimkiem nieokreślonym albo rodzajnikiem.

Rodzajnikiem są np. w zdaniu:

Delante de la casa vimos a unos Przed domem widzieliśmy jakichś hombres.    mężczyzn.

Liczebnikiem nieokreślonym są np. w zdaniu:

Damę unas de estas peras. Daj mi kilka z tych gruszek. Zaimkiem nieokreślonym są np. w zdaniu:

Mientras unos trabajaban otros se Podczas gdy jedni pracowali, fueron a tomar cafe.    inni poszli na kawę.

Po czasownikach llevar i tener rzeczownik, który określa jakąś cechę osoby, nie ma rodzajnika:

Antonio lleva gafas. Juan tiene barba.

Antonio nosi okulary. Juan ma brodę.

3 Zaimek

3.1    Zaimki osobowe

Zaimki osobowe dzielą się na: zaimki osobowe w funkcji podmiotu, zaimki osobowe w funkcji dopełnienia oraz zaimki zwrotne.

3.1.1    Zaimki osobowe w funkcji podmiotu Formy:

Osoba	Liczba pojedyncza		Liczba mnoga
1. osoba	yo	ja	nosotros nosotras	my my (ż)
2. osoba	tu	ty	vosotros vosotras	wy wy (ż)
3. osoba	el	on	ellos	oni
	ella	ona	ellas	one
forma grzecznościowa	usted	Pan / Pani	ustedes	Panowie ! Panie i / Państwo

Zaimki osobowe w funkcji podmiotu - z wyjątkiem usted / ustedes - podobnie jak po polsku są zazwyczaj opuszczane. Są używane tylko wtedy, kiedy podmiot powinien być w sposób szczególny podkreślony, np.:

Yo siempre voy a Francia, pero ellos Ja jeżdżę zawsze do Francji, ale oni prefieren Italia.    wolą Wiochy.

3.1.2 Zaimki osobowe w funkcji dopełnienia

Hiszpańskie zaimki osobowe w funkcji dopełnienia dzielą się na tzw. akcentowane i nie akcentowane. Formy nie akcentowane występują zawsze razem z czasownikiem i nie występują nigdy samodzielnie, natomiast formy akcentowane mogą występować samodzielnie i zawsze poprzedzone są przyimkiem.

3.1.2.1 Nie akcentowane zaimki osobowe w funkcji dopełnienia Formy:

Liczba pojedyncza:

Osoba	dopełnienie bliższe (kogo? co?)		dopełnienie dalsze (komu? czemu?)
1. osoba	me	mnie	me	mi
2. osoba	te	ciebie / cię	te	ci
3. osoba	lo	jego	le	jemu
	la	ją	le	jej
forma grzecznościo-	lo	Pana	le	Panu, Pani
wa	la	Panią

13