CCF20080704033 (2)

nerczowymi (Mullera). U płodów męskich pod wpływem MIF produkowanego przez komórki podporowe Sertolego oraz prawdopodobnie pod wpływem androgenów produkowanych przez płodowe nadnercza, dochodzi do stopniowego zaniku przewodów przyśródnerczowych (około 11. tygodnia zanik całkowity - pozostają: przyczepek jądra i łagiewka sterczowa). U kobiet przewody śródnercza ulegają stopniowemu zanikowi, a przewody przyśródnerczowe przekształcają się w jajowody, macicę i prawdopodobnie górną część pochwy.

Przewody przyśródnerczowe powstają w 6. tygodniu rozwoju jako wpuklenie nabłonka mezodermalnego wyścielającego jamę ciała w kierunku leżącej pod nim me-zenchymy. Wpuklenie to (położone do boku od śródnercza) zamyka się następnie, tworząc przewód biegnący w kierunku głowowo-ogonowym, układąjący się równolegle na zewnątrz od przewodu śródnercza, a następnie krzyżąje się z przewodem śródnercza i wnikając do steku, łączy z przeciwległym przewodem.

Głowowa część przewodu przyśródnerczowego otwiera się do jamy ciała; w przyszłości będzie to ąjście brzuszne jąjowodu. Dolne końce (ogonowe) lewego i prawego przewodu łączą się w linii środkowej, wytwarząjąc około 8. tygodnia wspólny przewód, który uchodzi do zatoki moczowo-płciowej. Powstały z połączenia dwóch przewodów przyśródnerczowych wspólny przewód (kanał maciczno-pochwowy) przekształci się w okresie późniejszym w macicę i prawdopodobnie górną część pochwy. Miejsce, gdzie kanał maciczno-pochwowy dochodzi do zatoki moczowo-płciowej, nazywamy guzkiem Mullera. Do boku od tego guzka do zatoki uchodzą przewody śródnerczowe.

Zawiązek

maciczno-poc^h'-^n,‘"'

A

Przewody

przyśródnerczowe

Odbytnica

Cewa

nerwowa

i

c

Odbytnica

macicy

Ryc. 34. Przekształcenia przewodów śródnerczowych i przyśródnerczowych u zarodka żeńskiego (kolejne fazy) - według Moore’a i Persauda