CCF20081011009 (2)

Podlożn różnicujące. W tej grupie dodatek pewnych substancji |_ub ii objętości. W zależności od rodzaju podłoża roztwór ogrzewa się w aparacie chemikalii może wpływać na rodzaj wzrostu lub wywoływać taką zmianę, która jf ^{Koclla Iub w} autoklawie. Przygotowane wstępnie podłoże schładza się, pozwala na zróżnicowanie między poszczególnymi grupami (typami) bakterii. | ponownie koryguje pH i, jeśli potrzeba, sączy przez watę lub bibułę. Następnie Podłoża te bardzo często pełnią równocześnie rolę podłóż wybiórczych ii rozlewa się do odpowiednich naczyń (probówek lub kolb) t wyjaławia w wzbogaconych. Zalicza się tu między innymi agar z krwią, podłoże Endo nearf autoklawie lub w aparacie Kocha.-Jeżeli sporządzamy podłoże stałe, to agar SS.    ’ Ę upłynniamy na gorąco (w 1()0°C). Po rozpuszczeniu agaru pożywkę sączy się i

Podłoża testowe służą do oznaczania witamin, aminokwasów i antybiotyków I rozlewa. Niektóre składniki jak cukry i substancje wzrostowe, np. witaminy, przy pomocy mikroorganizmów. Podłoża te charakteryzują się często złożonym, | przygotowuje się jako oddzielne roztwory. Jałowi się je w aparacie Kocha lub na specyficznym składem. Testowany czynnik nie występuje w składzie pożywki! ^zimn0, przepuszczając przez filtry bakteriologiczne i dodaje do pożywki w jest to podstawą oznaczenia.    ’ V? sposób jałowy tuż przed posiewem.

Podłoża do oznaczania ilości bakterii, np. w mleku łub w wodzie.

Podłoża diagnostyczne, umożliwiające identyfikację wyizolowanych szczepów w zależności od potrzeb tło gatunku, rodzaju lub określone) grupy. Zazwyczaj jest to szereg podłóż, na których testuje się wytypowane szczepy.

Ze względu na konsystencję wyróżniamy pożywki:

-    płynne, powinny być klarowne, a więc wszystkie składniki muszą być całkowicie rozpuszczone.

-    półpłynne, uzyskuje się dodając 0,1 -0,8% agaru,    J

-    stałe, zestalone dodatkiem substancji żelującej, np. 1,5-3% agaru. Prawidłowo przygotowane pożywki stałe powinny cechować się gładką i $ elastyczną powierzchnią oraz przejrzystością. Zestalone podłoża służą głównie ; do hodowli w płytkach Pelriego, a także w probówkach, gdzie zestala się je : ' w formie skosu lub słupka (ryc. 11).

OGÓLNE ZASADY PRZYGOTOWANIA POŻYWEK

Mając podany skład podłoża, przygotowuje się wodny roztwór, dodając do | połowy końcowej objętości wody kolejno, zgodnie z recepturą, wszystkie składniki. Po ich rozpuszczeniu koryguje się pH i uzupełnia wodą do żądanej

|<yc. 12. Sposób wylewania pożywki agarowej na plylkę Pelriego

POSIEWY

Posiew mikrobiologiczny jest to przeniesienie drobnoustrojów z hodowli lub

badanego materiału do jałowej pożywki.

Zaszczepioną pożywkę umieszcza się w cieplarce, w określonych, stałych warunkach temperatury i natlenienia, zapewniających rozwój wprowadzonym drobnoustrojom.

W zależności od kierunku prowadzonych badań, celem posiewu może być:

-    odświeżenie hodowli drobnoustrojów. Do tego typu posiewów należą przesiewy szczepów muzealnych w celu utrzymania icli żywotności i aktywności,

-    izolacja czystych kultur z badanego materiału,

-    diagnostyka wyizolowanych szczepów w celu określenia icli przynależności do gatunku, rodzaju lub określonej grupy drobnoustrojów. Posiewy diagnostyczne obejmują zazwyczaj badania morfologiczne, fizjologiczne, biochemiczne, dlatego przeprowadza się je na wielu różnych podłożach,