CCF20090610 016 (2)
Wszystkie wyniki dośwladczłlne /g.idzaty się doskonale, ilościowo i jakościowo, z postulatem de llroRlInj i si.mowlly |» i«konywa)ący dowód na to, że cząstki materialne poruszają się zgodnie z pi tiwnml i iii Im talowego
Koriynit!<|i |»|"|||'| It> •ic.r.** na wzmocnienie możemy wyliczyć długość fali / - 2 • d ■ Nin O l- 0,91 • sin(ó5 0 )= 1.65 A
I imiównnr |ą z długością fali de Broglie'a.
h 12,25 fimteU JU
A
W ri anlcach błędu wartości długości fali są takie same.
Doświadczenie Thomsona.
Thomson wykazał, że wiązka elektronów przechodząc przez cienkie folie polikrystaliczne ( np. złota, aluminium, miedzi) ulega również dyfrakcji, a następnie w sposób niezależny szczegółowo potwierdził
relację de Broglie'a X =h/p. Polikryształy to substancje składające się z dużej liczby przypadkowo zorientowanych mikroskopijnych kryształów. Thomson stosował elektrony o dużej energii, a więc bardziej przenikliwe, tak że wiele setek płaszczyzn atomowych brało udział w tworzeniu fali ugiętej. Otrzymał pierścienie dyfrakcyjne podobne do tych uzyskiwanych przy dyfrakcji promieniowania X. Za pomocą tego doświadczenia można było wyznaczyć odległości międzypłaszczyznowe oraz stałe sieci krystalicznej metalu.
Doświadczenie Sterna.
W 1929 roku Otto Stern przeprowadzi! dyfrakcję atomów wodoru i helu na kryształach fluorku litu i chlorku sodu (nagroda Nobla dla Sterna w 1943 roku). Dla gazu idealnego cząsteczek materiałowych o masie m będącego w równowadze termodynamicznej w temperaturze T, najbardziej prawdopodobna prędkość cząsteczki wynosi (z rozkładu Maxwella):
Dla T = 360 K otrzymujemy:
Aff =1>3 A ^He ~ A
Doświadczenia potwierdziły, że nie tylko elektrony, lecz wszystkie poruszające się materialne obiekty, naładowane i nienaładowane, wykazują cechy falowe w warunkach charakterystycznych dla optyki fizycznej. Stern wykonał doświadczenia, z których wynika istnienie zjawisk dyfrakcyjnych w przypadku rozpraszania wiązek atomów wodoru oraz wiązek atomów helu. Ponadto Fermi, Marshall i Zinn zademonstrowali występowanie zjawisk interferencji i dyfrakcji dla powolnych neutronów.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
CCF20091212 005 Wszystkie rodzaje siadów stosuje się także z podparciem dłoni o podłoże, nazywają je
CCF20091212 005 Wszystkie rodzaje siadów stosuje się także z podparciem dłoni o podłoże, nazywają je
Rozwój dziecka, to nieustanny proces, w którym obserwuje się zmiany ilościowe i jakościowe, prowadzą
page0035 — 33 - niezaniedbam, jeżeli wszystkiego dopełnię, co jest w możności mojój, stanę się dosko
CCF20090105 017 2R CIAŁO We mnie jesteś -ze mną dzielisz wszystko; nie licz, że się jeszcze par
CCF20090831 099 174 niosłość, że zwraca się przeciw bezmyślnemu wyobrażaniu sobie (Vorstellen)} dla
CCF20081221 006 w szczególności nie ma lokalizacji przestrzeninej, wszystkie jego własności wyczerpu
CCF20081221 042 Claude Bernard nie troszczył się specjalnie o nadanie doskonałej precyzji swoim rozw
CCF20081221 043 Claude Bernard nie troszczył się specjalnie o nadanie doskonałej precyzji swoim rozw
CCF20081221 105 tj. nie ma części izolowanych, ale wszystkie jego wyrażenia mogą się łączyć ze sobą
skanowanie0023 (36) Zadanie2p. Wszystkie tuki odruchowe składają się z tej samej ilości neuronów prz
tpn w alpach i za alpami84 01 27 Słowem, wszystko tam nadzwyczajne, nadludzkie, a skutkiem doskonał
CCF20090212 013 sello i Cali, 1997). Wydaje się więc, że mimo iż wszystkie ssaki potrafią rozpoznawa
CCF20090212 047 nego dowodu na pojawienie się tego rozumienia. Jednakże wszystkie razem są przekonuj
CCF20090212 061 Ponieważ do uczenia się kulturowego niemowlęta angażują wszystkie podstawowe mechani
więcej podobnych podstron