nego wzoru lub z odpowiednich tablic (por. [5]), przy znanej twardości płytki wzorcowej HB,, pozwala na obliczenie twardości HB2 badanego przedmiotu.
5.7. WAŻNIEJSZE ZALETY I WADY OMÓWIONYCH METOD POMIARU TWARDOŚCI
Metoda Brinella. Zaletą tej metody (ze względu na duże odciski), jest możliwość stosowania jej do pomiaru twardości materiałów niejednorodnych, jak np. żeliwo lub stopy łożyskowe. Zaletą jest również jedna skala twardości odpowiadająca jednostkom kG/mm2 (N/mm2).
Wadą jest fakt, że metody tej — z uwagi na możliwość odkształcenia kulki — nie można stosować do pomiaru twardości warstw utwardzonych, materiałów twardych, małych przedmiotów, powierzchni gotowych, przedmiotów i warstw cienkich, a to ze względu na duże odciski jakie powstają przy pomiarze. Wadą jest również fakt, że pomiary nie zawsze są ze sobą porównywalne.
Metoda Rockwell a. Zaletą tej metody jest możliwość pomiaru twardości materiałów miękkich i twardych, duża szybkość pomiaru i łatwość odczytu twardości. Dlatego też metoda Rockwella powinna być stosowana do pomiarów przy produkcji masowej.
Wadą natomiast jest konieczność — zależnie od twardości — używania dwóch skal, o różnych wartościach stałej skali K, co powoduje, że porównywanie poszczególnych skal Rockwella jest bardzo przybliżone. Ponadto, ze względu na małe odciski, nie można jej stosować do pomiaru twardości materiałów niejednorodnych.
Metoda V i c k e r s a. Zaletą tej metody jest możliwość dokonywania pomiarów twardości materiałów miękkich i twardych przy użyciu skali w całym zakresie twardości [tzn. przy obciążeniach większych od 9,8 N (1 kG)] bez względu na obciążenie, porównywalność z wynikami prób Brinella, możność stosowania do pomiarów twardości warstw utwardzonych małych przedmiotów, powierzchni gotowych itp.
Wadą tej metody, ze względu na bardzo małe odciski, jest to, że nie można jej stosować do pomiaru twardości materiałów niejednorodnych.
Najlepszą, z szeroko stosowanych obecnie metod statycznego pomiaru twardości, jest metoda Vickersa.
W przypadku pomiarów nie wymagających dużej dokładności lub pomiarów twardości materiałów niejednorodnych metodę Vickersa należy zastąpić metodą Brinella.
Metoda Rockwella powinna być natomiast stosowana głównie do pomiarów masowych.
Metoda dynamiczna młotkiem Poldiego jest metodą porównawczą, zbliżoną .!'• metody brinella, obecnie rzadko stosowaną (dotyczy to wszystkich metod dynamicznych). Używana jest w tych przypadkach, gdy zależy nam na orienta-. v|nym ustaleniu twardości lub na szybkim określeniu wartości Rm, a wykonami- |*i litych badań wytrzymałościowych połączonych z wycięciem próbki nie jest
.....Jliwi Młotkiem Poldiego określamy wówczas twardość materiału, a na
i- l tamę zależności podanej w pkt. 5.1 możemy określić wartość Rm. Należy l> dni!, pamiętać o tym, że metoda ta obarczona jest dość dużym błędem.
W
A Ji