CCF20091008111

iłów przy ich masie około 1 g), to jedna podziałka na arkuszu odpowiada stracie wagowej 2 mg. Przy opracowywaniu wyników krzywą TG z derywatografu przelicza się z miligramów na procenty strat masy w stosunku do masy próbki użytej do analizy.

R. Wyrwicki (1996) dokładnie omawia sposób ilościowego obliczania składu mineralnego różnych skał ilastych, przyjmując jako główną podstawę zmiany wa-gowe rejestrowane na krzywej TG, przy wykorzystaniu również krzywej DTG i DTA. Przy obliczaniu ilości minerałów ilastych bierze się pod uwagę efekty ubytku masy przy dehydratacji i dehydroksylacji tych minerałów.

5. Uwagi o metodzie

W związku z wprowadzeniem coraz szerzej metody analizy termicznej przy oznaczaniu różnych mieszanin mineralnych wyłania się zagadnienie porównywalności termogramów uzyskiwanych dla tych samych minerałów w różnych aparatach. Jak wykazują doświadczenia, różna aparatura, technika prowadzenia badań (jak np. dobrana czułość doświadczenia czy szybkość nagrzewania itp.), a także charakter substancji i sposób jej przygotowania mogą spowodować otrzymanie różnych wyników dla tych samych substancji. Ponadto na charakter efektów termicznych duży wpływ mają:

1)    stosunek ilościowy minerałów zawartych w próbce - im większa zawartość danego minerału w stosunku do innych w mieszaninie, tym intensywniejsze jego efekty termiczne,

2)    rozdrobnienie próbki,

3)    rodzaj kationów wymiennych,

4)    domieszki substancji amorficznych zawierających większą ilość adsorbowa-nej wody. Powoduje to powstawanie efektów endotermicznych w temperaturze 80-100°C, co przeszkadza w identyfikacji minerałów ilastych, których woda wydziela się w temperaturach bliskich tym wartościom.

Identyfikację krzywych termicznych mieszanin utrudnia fakt, że wiele minerałów ilastych ma efekty, termiczne w temperaturach bardzo zbliżonych, co powoduje nakładanie się tych efektów. Maskuje ono przede wszystkim minerały znajdujące się w niewielkich ilościach.

Jeśli badana substancja jest niejednorodna i jej termogram nie może być zidentyfikowany całkowicie na podstawie porównania z krzywymi wzorcowymi, należy wykonać powtórne krzywe nagrzewania tej substancji po odpowiednim jej przygotowaniu (np. rozfrakcjonowaniu lub odpowiednim przemywaniu).