CCF20091108016

Co więcej, okazało się, że praca zawodowa rodziców znacznie bardziej utrudnia życie rodzinne, niż życie rodzinne utrudnia pracę zawodową; ten sam rezultat uzyskano w badaniach przeprowadzonych na kobietach psychologach i kobietach zatrudnionych na wyższych stanowiskach kierowniczych (Williams & Alliger, 1994).

Z badań przeprowadzonych na pracujących matkach wynika, że praca poprawia ich samoocenę, podnosi status i zwiększa ogólną satysfakcję z życia. Generalnie, kobiety pracujące poza domem są zdrowsze fizycznie i psychicznie, niż kobiety pracujące tylko w domu - mimo stresu związanego z pracą oraz trudności w godzeniu obowiązków zawodowych i rodzinnych (Nelson & Hitt, 1992). W innych badaniach okazało się, że u większości pracujących mężczyzn po powrocie do domu ciśnienie krwi opada. U pracujących zawodowo kobiet ciśnienie krwi po pracy nie opada, ponieważ powrót do domu oznacza podejmowanie obowiązków domowych i rodzinnych.

Większość wykształconych kobiet chciałaby zarówno pracować zawodowo, jak i mieć rodziny. Badania nad postawami i zawodowymi planami wykształconych kobiet rasy czarnej i białej pokazały, że kobiety o wysokich aspiracjach - które mierzono oczekiwanym wynagrodzeniem oraz pożądanym statusem zawodowym - miały mniej tradycyjne postawy wobec roli kobiety jako matki i gospodyni domowej. Ich plany uwzględniały pewną zwłokę w zawieraniu małżeństwa i posiadaniu dzieci (do momentu zdobycia odpowiedniej pozycji zawodowej). Postrzegały również mniej trudności w godzeniu ról zawodowych i rodzinnych (Murrell, Frieze & Frost, 1991). A zatem trudność godzenia obowiązków rodzinnych i zawodowych może u tych kobiet być odroczona do chwili, gdy dobra sytuacja finansowa i psychiczna ułatwi ich rozwiązywanie.

Wraz z gromadzeniem wiedzy na temat godzenia życia rodzinnego i zawodowego oraz informacjami o kumulowaniu się szkodliwych następstw takich konfliktów, organizacje zaczęły myśleć o redukowaniu tego typu stresu. Na przykład organizowanie opieki nad małymi dziećmi w miejscu pracy może znacznie ułatwiać pracownikom opiekę nad potomstwem. Pomocny może być także ruchomy czas pracy, teleworking oraz praca w niepełnym wymiarze godzin.

Badania przeprowadzone na 1239 organizacjach wykryły kilka czynników, które zwiększają prawdopodobieństwo rozwiązywania codziennych problemów rodzinno-zawodowych pracowników. Organizacje udzielające pomocy pracownikom z reguły są duże, większość jej załogi stanowią kobiety, a sama firma ma opinię lidera w danej gałęzi przemysłu czy regionie geograficznym (Goodstein, 1994). Kiedy zbadano 727 innych organizacji ponownie okazało się, że ważną rolę w rozwiązywaniu problemów domowo-zawodowych odgrywa wielkość organizacji oraz naśladowanie konkurencyjnych firm, które już pomagały załodze radzić sobie ze stresorami zawodowymi i rodzinnymi. Ponadto okazało się, że firmy wspierające swych pracowników nie tyle posiadają kobiecą załogę, co kobiety stanowią w nich znaczną część kadry zarządzającej (Ingram & Simons, 1995).

Jak skuteczna jest tego typu pomoc organizacji? Kiedy badano 398 rodziców, zatrudnionych w charakterze specjalistów w służbie zdrowia, okazało się, że

437