CCF20091123019

"Dlaczego nie przyjąłby P. funkcji ławnika? Proszę podać dwa główne powody uzasadniające P. decyzję.

1.    uważam, że tego rodzaju funkcje powinni pełnić fachowcy

2.    nie wiem czy podołałbym temu obowiązkowi

3.    mam dość własnych spraw

4.    pełnię już inne funkcje

5.    nie chciałbym się narazić

6.    mam złe doświadczenia..... itd.

Czy dlatego, że:

1.    uważa P., że tego rodzaju funkcje powinni pełnić fachowcy

2.    nie wie P. czy podołałby temu obowiązkowi

3.    ma P. dość własnych spraw

4.    pełni P. już inne funkcje ,

5.    nie chciałby się P. narazić

6.    ma P. złe doświadczenia......

itd."

/Trzeba tu zaznaczyć, że jeśli przy zadawaniu tego pytania, sto- / sowanoby kartę respondenta, to wówczas kafeteriajw^ kwestionariuszu, którą ankieter odczytuje badanemu powiima_wyglądać tak, jak_po prawej £tronie, natomiast wypisane    ernatywy_n_a_ kaz^ie_ r^sjiond_enta_-_ musz^

być_jjhpw,aę.^_tak_jakJ^£ęt eria^jpo lewej stronie w powyższym przykładzie. /Por. także s. 164/.

Z doświadczeń pilotażowych wynika również, że nię należy rozpoczynać p^ań kw-estionariuszgwygh^od zwrotów typu grzecznościowego np. od słów: "Czy może mi P. powiedzieć co P. myśli na temat ... ? ",

"Czy zechciałby P. obliczyć ile P. czasu poświęca na ... ? " lub "Czy miał P. okazję w ciągu ostatniego miesiąca przeczytać jakąś książkę? "

' ■

Na tak zredagowane pytania niektórzy respondenci odpowiadaj ą: "Tak,

mogę", "Tak, zechcę", "Tak, miałem okazję" i na tym kończą swoją

/

wypowiedź czekając na następne pytania. Otrzymuje się więc odpowiedzi nieistotne. Lepiej jest więc formułować pytania równie grzecznie, ale bardziej bezpośrednio np. "Proszę powiedzieć, co P. myśli na temat,.. ? ", "Proszę obliczyć ile czasu poświęca P. na ... ?" lub "Proszę powiedzieć czy w ciągu ostatniego miesiąca przeczytał P. jakąś książkę? ".

^ każjl2m_kwesUonariU8zu^_wszjfstkie_p_^tanię_b^ć kolejno jjo-numerowane. Nie może być pytań bez numerów. Nawet w przypadku pytań tzw. filtrujących, po których respondent ma odpowiedzieć np. "Dlaczego"? i wybrać taką lub inną alternatywę - oba te pytania muszą mieć tania: "Czy chciałby P., aby P, córka była nauczycielką? Dlaczego? ". Trzeba je rozbić na dwa pytania, tj. na tyle, ile badacz sformułował w tym przypadku poszukiwanych informacji. Oto przykład, dobrze pod tym względem, zredagowanej serii pytań:

"1. Czy chciałby P., aby P. / córka była nauczycielką?

1.    tak

2.    nie /pyt. 3/

2. Dlaczego?

3. Czy w P. najbliższej rodzinie byli nauczyciele?

1.    tak

2.    nie"

Numeracja pytań w kwestionariuszu musi być jednolita - tzn. nie może być tak /jak to czasami robią badacze/, że w jednym kwestionariuszu do wywiadu jedne pytania ąą oznaczane cyframi rzymskimi, inne arabskimi, a jeszcze inne - literami /dużymi lub małymi/. Wydaje się, że stosowanie przy numerowaniu pytań cyfr arabskich /co między innymi zostało przyjęte w IFiS.-i^e/ jest bardzo użyteczne i wygodne z różnych względów. Alternatywy w pytaniach zamkniętych z kafeteriami - również są numerowane w ten sam sposób.^Jednolita numeracja pytań jest nie-zbędna do ułożenia prawidłowego klucza kodowego, przy kodowaniu odpo

wiedzi respondentów i następnie przy statystycznym opracowaniu zebranych materiałów, zwłaszcźa jeśli obliczenia te mają być robione przy pomocy maszyn /komputerów/.

W przypadku kiedy badacz Wprowadza w kwestionariuszu tzw. tabele - jedno zasadnicze pytanie wraz z tabelą powinno posiadać jeden kolejny numer, mimo iż np, w przytoczonej niżej przykładowo tabeli w rzeczywistości zawarte są trzy pytania. Poszczególne pytania zawarte w boczku tabeli powinny być również ponumerowane. Przykład: