CCF20100503024

58 Charakterystyka morfologiczna i taksonomiczna porostów i wybranych grup roślin

Kwiatostan - skupienie kwiatów na łodydze

i

Kwiatostany groniaste -

rozgałęziają się monopodialnie

Kwiatostany wierzchotkowe -

rozgałęziają się sympodialnie

Wierzchotka dwuramienna -

pod kwiatem szczytowym każdej osi wyrastają naprzeciwległe dwa odgałęzienia boczne, każde zakończone pojedynczym kwiatem (Sellaria holostea).

Kłos - na głównej osi umieszczone są kwiaty siedzące (Lolium perenne).

Grono - kwiaty na szypułkach umieszczone są równomiernie wzdłuż głównej osi (Alliaria officinalis).

£

Wiecha - od osi głównej odchodzą boczne, często wielokrotnie podzielone odgałęzienia zakończone kwiatami (Poa annua).

Wierzchotka jednoramienna -

każda oś daje tylko jedno odgałęzienie kolejnego rzędu, jeśli odgałęzienia skierowane są w jedną stronę to powstaje sierpik (Myosotis palustris).

O

Saldach - oś główna kwiatostanu jest silnie skrócona tak, że kwiaty na jednakowej długości szypułkach wyrastają z jednego miejsca na szczycie łodygi (Holosleum umbellatum).

Baldach złożony - ze szczytu łodygi wyrastają nie pojedyncze kwiaty, lecz osie boczne pierwszego rzędu, zakończone baldachami (Anthriscus silvestris).

Koszyczek-oś kwiatostanu jest silnie skrócona, rozszerzona i spłaszczona tworząc dno kwiatostanowe. Na nim są gęsto osadzone kwiaty siedzące (Tarwcacum officinale).

Ryc. 25. Typy kwiatostanów (wg SZWEYKOWSKIEJ A. i SZWEYKOWSKIEGO J. 1997)

_ groniaste (A — kłos, B — grono_/ C — wiecha, D — baldach, E — baldach złożony, F - koszyczek);

C-H - wierzchotkowe (C - wierzchotka dwuramienna, H - sierpik)