CCF20100512003

VI wieku p. n. e. wyrósł z podstawy jońskioj i stał się ogólnogreckim, liczącym 24 litery (tamże).

ltozbudowa alfabetu dokonana przez Greków wytworzyła sprawne narzędzie graficznego zapisu języków indoeuropejskich, stając się ostatnim, epokowym krokiem w genezie pisma. Odtąd wysiłek przyswajania alfabetu spółgłoskowo-samogłoskowego, nie naruszając ani zasady, ani struktury, szedł w kierunku dostosowywania go do potrzeb różnych języków (tamże, s. 45). Na podstawie pisma greckiego powstało pismo wschodnio-słowiańskie (w postaci najpierw głagolicy, potem cyrylicy), a także częściowo pisma ormiańskie i gruzińskie (3, Cohen s. 65). Pod wpływami zachodniej rodziny pism greckich wykształciło się pismo łacińskie.

9. Alfabet łaciński. Eozwinął się on ze znaków, które ludy Półwyspu Apenińskiego zapożyczyły bezpośrednio lub pośrednio z zachodniej rodziny pism greckich, ulepszając je i adaptując do systemu fonetycznego łacińskiego. Normalizacji zespołu liter towarzyszyła ich geo-metryzacja i wpisywanie w system dwuliniowy, co się stało około przełomu naszej ery, za Augusta, kanonem estetycznym. Pod koniec I wieku p. n. e. alfabet łaciński składał się z następujących 23 liter: A B C D E F GIIIKLMNOPQBSTVIYZ(8, Gieysztor s. 49-50).

H. NARODZINY ORTOGRAFII POLSKIEJ I WSTĘPNY JEJ ROZWÓJ

Fenicko-greckie rozwiązanie zadań fonemograficznych przez rozłożenie wyrazów na odrębne dźwięki, a następnie oznaczenie tych dźwięków za pomocą dwudziestu kilku znaków, A. Gieysztor określił jako optymalne osiągnięcie ludzkości w dziedzinie komunikacji graficznej (8, s. 45). W udoskonalonych właśnie w ten sposób warunkach działalności piśmienniczej dochodzą do głosu potrzeby piśmiennicze narodów słowiańskich.

Adaptacja alfabetów greckiego i łacińskiego do potrzeb języków słowiańskich dokonała się: dla języka Słowian macedońskich — w w. IX, dla języków czeskiego i polskiego — w w. XIII. Ta różnica aż czterecłi wieków pochodzi stąd, że adaptacja dokonała się w różnych warunkach. Dla Słowian macedońskich (a za nimi innych [Słowian południowych i wschodnich) warunki te stworzyła doskonała okazja, jaką było konkretno zamówienie społeczne. Oto około r. 863 książę wielkomorawski Bościsław wysłał do cesarza bizantyńskiego Michała III poselstwo, prosząc go o przysłanie misjonarzy, którzy by na Morawach głosili wiarę chrześcijańską w języku słowiańskim. Dla umożliwienia tej misji został wtedy stworzony na podstawie alfabetu greckiego specjalny alfabet, zwany dziś staro-cerkiewno--słowiańskim. Adaptację dla języka czeskiego alfabetu łacińskiego przyspieszyła reforma ortografii czeskiej do-!

13