CCF20101206028

~M

Praktycznie wymiary średnic zbieraczy określa się przy pomocy nomogramów (rys. 3.1., rys. 3.2.) dla założonych spadków rurociągów i wielkości cząstkowych powierzchni odwadnianych. Z nomogramów tych odczytuje się również prędkości wody w zbieraczach.

Przyjmuje się, że najmniejsza średnica zbieracza wynosi 7,5cm dla rurek ceramicznych i 6,5 cm dla plastikowych. Dopuszcza się stosowanie minimalnych średnic zbieraczy 5 cm gdy łączna długość rurociągów drenarskich nie przekracza 250 m.

3.3. Sączki

W Polsce przyjęto, że sączki są układane z rurek o średnicy 5 cm - w zależności od spadków powierzchni terenu - w układach podłużnych i skośnych.

Przy spadkach powierzchniowych mniejszych od 10%o stosuje się układy podłużne czyli trasy sączków prostopadłe do warstwie, a przy większych od 10%o - układy skośne. Schematy tych układów ilustruje rys. 3.3.

Dopuszcza się maksymalną długość sączków do 250 m. Przy stosowaniu sztucznych spadków należy ograniczyć długość sączków do 100 m.

Sączki powinny być oddalone od krawędzi rowów oraz tras zbieraczy o jedną rozstawę, a / od granic obiektu, działu i od dróg - gdy są do nich równoległe - o połowę rozstawy.

Przy określaniu odległości oddziaływania końcówek sączków przyjmuje się zasadę zależności od rozstawy. Analizując różne ustalenia z tego zakresu można przyjąć, że:

Przedziały rozstawy drenów [m]	Oddziaływanie końcówek drenów [m]
8-10	2
—„ 11-14	3
-p 15-18	4
19-22	5
>23	6

\

Spadki [%o]

Obszar odwadniany [ha] ^

Rys. 3.1. Nomogram do określania średnic drenów ceramicznych opracowany na podstawie ogólnych wzorów: q = F- v i v = c• -/rTF przy czym

Vr

we wzorze Chezy c określono ze wzoru Kuttera c

IW'

100 —gdzie m = 0.2^

57