CCF20110129052

Jest (o slę/.cme wystarczające do oznaczania rtęci melodii AAS Do lego celu stosoWIIB są kuwety przepływowe, których schemat przedstawiono na rys /.I Jest to rura kwi" cowa lub szklana z okienkami kwarcowymi. Można w takiej kuwecie oznaczać w poMii zimnych par:

Rys. 7.13. Kuweta przepływowa do ozimi nia Hg metodą zimnych par: 1 — ogrzeWW¹ szklana kuweta absorpcyjna z okienkami k\\" cowymi (2)

ł) Rtęć w postaci Hg²⁺ w roztworach, po redukcji za pomocą Sn²⁺ i wypłukani' wolnej rtęci strumieniem Ar.

2) Rtęć w gazach; w przypadku gdy stężenie rtęci np. w powietrzu jest zbyt milli można przeprowadzić wstępne wzbogacenie (najlepiej na wacie złotej). Następnie pr/i szybkie ogrzanie tej waty do temperatury 700-800 K powoduje się desorpcję rtęt z amalgamatu w przepływającym gazie.

Monochromatory

Zadaniem monochromatora jest rozszczepienie promieniowania elektromagnetyo nego, które przeszło przez atomizer. Monochromator musi przepuścić przez szczelin' wyjściową do detektora tylko linię rezonansową, która jest absorbowana przez atom w atomizerze. Pozostałe długości fali winny być wyeliminowane. Spektrometry AA dzill łają w zakresie od 193,7 do 852,1 nm. Funkcję monochromatora pełnią układy siatkowi typu Eberta lub Czernego-Turnera (patrz p. 7.1).

Detektory

Do pomiaru natężenia promieniowania w AAS służą fotopowielacze. Wytworzeń w fotopowielaczu sygnał elektryczny jest wzmacniany i w postaci analogowej, lub pi' przetworzeniu do postaci cyfrowej, jest przekazywany do miernika.

Rejestratory i komputery

Współczesne spektrometry AA mają wbudowany układ minikomputerowy lub są sprzężone z komputerem. Komputery pełnią w układzie różne funkcje, w tym:

•    sterują pomiarem, dobierając optymalne parametry;

•    obliczają i rejestrują wyniki pomiarowe;

•    dokonują analizy statystycznej wyników pomiarowych;

•    magazynują dane w pamięci;

•    mają zaprogramowane w pamięci procedury oznaczeń wszystkich atomów analizowanych metodą AAS.

¹ .'.3. Analiza ilościowa metodą AAS

1’odstawą ilościowych oznaczeń metodą AAS jest fakt, że absorpcja promieniowania (iilrźy od liczby swobodnych atomów w środowisku absorbującym, która z kolei zależy I całkowitego stężenia analizowanego pierwiastka w próbce. W analizie ilościowej wykorzystuje się równanie przedstawiające prostoliniową zależność absorbancji A od ly/enia c analizowanego pierwiastka w próbce [równ. (7.12)]:

A = (£x)max rcb    (7.17)

loda AAS jest typową metodą porównawczą, dlatego metodyka oznaczeń jest oparta ml I rzęch znanych sposobach postępowania (rozdział 2):

•    metodzie krzywej wzorcowej,

•    metodzie dodawania wzorca,

•    metodzie wzorca wewnętrznego.

Metoda AAS należy dzisiaj do najchętniej stosowanych technik w analizie ilościowej pierwiastków. Jej główne zalety to:

1)    Bardzo duża czułość.

2)    Niska granica wykrywalności, zróżnicowana dla różnych pierwiastków. Dla wielu |ilrrwiastków w metodzie F-AAS osiąga się granicę wykrywalności na poziomie od |iK/cm³ do ng/cm³, a w metodzie GF-AAS na poziomie od ng/cm³ do pg/cm³ (lllb. 7.1)

3)    Doskonała selektywność.

4)    Odtwarzalność oznaczeń, określana także jako precyzja oznaczeń, której miarą |i'St odchylenie standardowe; jest ona dla różnych technik różna.

Odtwarzalność metody zależy od wielu czynników, w tym m.in. od wstępnej obróbki iliemicznej próbki, stabilności techniki pomiarowej, a przede wszystkim odtwarzalności wytwarzania plazmy. Technika F-AAS zapewnia dobrą odtwarzalność plazmy, dlatego w optymalnych warunkach można uzyskać wyniki z względnym odchyleniem standardowym (RSD) w granicach 0,001-0,03. W przypadku ET-AAS odtwarzalność jest gorsza, i wynika z niejednorodności plazmy i z trudności związanych z odtwarzalnością dozowania małej objętości próbki.

Lepsze rezultaty uzyskuje się przy zastosowaniu dozowników automatycznych, sterowanych komputerem. Urządzenia te precyzyjnie odmierzają próbkę i nanoszą ją dokładnie w to samo miejsce pieca, co zapewnia powtarzalność atomizacji kolejnych porcji malitu. Wartości RSD dla ET-AAS są zawarte w granicach 0,01-0,2. Analiza ilościowa metodą AAS wymaga znajomości licznych interferencji towarzyszących oznaczeniom i dokładnego przestrzegania reguł, zapewniających ich eliminację. Zakłócenia występuje w AAS próbuje się klasyfikować w różny sposób. Jeden z nich dzieli je na dwie rtupy: interferencje spektralne oraz interferencje niespektralne.