CCF20111010021 (2)

W odniesieniu do Polski nasi najwięksi przywódcy również traktowali siłę jako dominujący czynnik bytu Polski. J. Piłsudski: sprawiedliwość i wolność bezsiły jest gadulstwem i dzieciństwem... historia jest ciągłą walką sił i że kto sity nie ma, ten się w historii nie licz}>, R. Dmowski: miejsca (między Niemcami a Rosją) na małe i słabe państewko nie ma.

Z priorytetowej roli siły w walce o byt¹⁸⁹ wypływa kapitabiy wniosek co do głównego źródła zagrożenia bytu jednostkowego i narodowego, a mianowicie -jest nim brak siły, czyli słabość. Najzwięźlej konsekwencję słabości ujął współtwórca konstytucji USA J. Adams: słabość oznacza klęskę^l90.

Z kolei Napoleon przestrzegał: słabość nigdy na nic się nie zda. Rządzić można tylko silą i przez siłę... trzeba pamiętać, że słabość prowadzi do wojen. Dla współczesnego pokolenia Polaków jakże przydatne i aktualne jest ostrzeżenie gen. T. Kościuszki: słabość, brak stałości, zwątpienie o sobie samych — to uważam za najsroższego nieprzyjaciela, za najokropniejszą dla Polski klęskę¹⁹¹. Sekretarz obrony amerykańskiego supermocarstwa D. Rumsfeld stwierdzeniem: słabość prowokuje... słabość zachęca (rywali) do działań, które w przeciwnym wypadku nie przyszłyby im do głowy¹⁹² wskazuje, że słabość nie tylko jest antytezą siły, ale przyczyną, źródłem wywołującym zagrożenia.

Ze wszystkich dziedzin działalności jednostek czy państw najgroźniejsza, wręcz samobójcza jest słabość obronna, czyli bezbronność-wobec bezwzględnego prawa natury i społeczeństw: ma prawo do życia tylko to, co zdoła się obronić'⁹³.

W największym i podstawowym dziele nowoczesnej strategii „O wojnie” jej autor C.v. Clausewitz w 1831 r. „uwiecznił” przyczynę rozbioru Polski określając jej stan jako „bezbronny step... droga publiczna dla obcych wojsk”. W niecałe 100 lat później dowódca Reichswehry gen. v. Seect napisał złowieszcze, ale jakże prorocze zdanie: istnienie Polskijest nie do zniesienia... musi ona zniknąć i zniknie przez własną wewnętrzną słabość i przez Rosję — z naszą pomocą^l94.

Pizy rozpatrywaniu kategorii siły i słabości jednostek i państwa w walce o byt warto zwrócić uwagę na tak istotną, zwłaszcza dla Polski, i aktualną kwestię jakąjest opieranie swojego bezpieczeństwa na... sile (pomocy) innych państw

^l!0 Por. J. Piłsudski: „Prawo walki o byt jest prawem istnienia w świecie”, w: Myśli, mowy i rozkazy, Warszawa 1989, s. 28.

^1,0 S. Filipowicz, O władzy grzechu..., op. cit., s. 209.

¹⁹¹ Tadeusza Kościuszki wskazania obywatelskie, Warszawa 1992, s. 11.

^1,2 Polska Zbrojna z 21.01.2001 r.

^IM Teza prof. O. Balzera, w: A. Bocheński, Dzieje głupoty w Polsce, Warszawa 1996, s. 59. ''^M A. Garlicki, Godziny konspiracji, Polityka z 1.1.04.2002 r.'

(sojuszników). Przestrzega przed tą naszą groźną naiwnością czołowy promotor wstąpienia Polski do NATO, J. Nowak-Jeziorański: Polska może Iicz)>ć na pomoc sojuszników tylko wtedy, jeśli będzie chciała i mogła bronić się sama, jeśli zdobędzie własne możliwości odstraszania napastnika^l95.

Warto w tym miejscu przywołać przesłanie marsz. J. Piłsudskiego: IVkażdym narodzie cenionąjest tylko jego samodzielność. Tylko rzeczy własnymi rękami robione posiadają istotne znaczenie^]%.

W odniesieniu do bezpieczeństwa Polski wpływ uwarunkowań walki o byt można ująć w czterech podstawowych tezach.

Pierwsza to bezwzględna prawidłowość, że szeroko rozumiana siła narodowa decyduje o skuteczności i trwałości bezpieczeństwa narodowego, stąd też motywacja i mobilizacja narodu do nadzwyczajnych wysiłków w tworzeniu siły narodowej, dla doścignięcia cywilizacyjnego państw Zachodu oraz zapewnienia skutecznej ochrony i obrony suwerenności, niepodległości i integralności terytorialnej.

Druga sprowadza się do uznania siły zbrojnej narodowej¹⁹⁷ za fundamentalny, konieczny i niezastąpiony składnik (element) siły narodowej, której skuteczność w zapewnieniu ochrony i obrony narodowej decyduje o trwaniu, a zarazem stwarza warunki konieczne do swobodnego rozwoju pozostałych składników siły narodowej. Siły zbrojne stanowią, tak jak zawsze, „ultima ratio re-gum” - ostateczny, decydujący ar gument (narzędzie) państwa w walce o przetrwanie, o ochronę i obronę przed zagrożeniami militarnymi i niemilitamymi oraz w tworzeniu warunków do swobodnego rozwoju¹⁹⁸.

Trzecia teza stanowi współczesnąmodyfikację wskazania gen. T. Kościuszki, a właściwie jego oceny źródła „najokropniejszej dla Polski klęski”, które można sprowadzić do stwierdzenia, iż największym zagrożeniem bezpieczeństwa narodowego jest szeroko rozumiana słabość Polski w stosunku do otaczających państw i poziomu cywilizacyjnego i ekonomicznego Europy i świata oraz brak świadomości, woli i organizacji społeczeństwa do nadzwyczajnego wysiłku narodowego w budowie siły Polski i obrony interesów narodowych.

Czwarta teza odnosi się do racjonalnego, a nie naiwnego P aktowania członkostwa Polski w NATO i UEw tworzeniu bezpieczeństwa narodowego. Członkostwo w tych organizacjach stanowi ważny środek wzmacniający, ale nie zastępuje narodowego wysiłku w tworzeniu wewnętrznych i zewnętrznych

^1,5 J. Nowak-Jeziorański, Polska wczoraj, dziś i jutro, op. cit., s. 246.

¹⁵⁶ J. Piłsudski: „W każdym narodzie ceniona jest tylko jego samodzielność. Tylko rzeczy własnymi rękami robione posiadają istotne znaczenie, w: Myśli, mowy i rozkazy, Warszawa 1989, s. 34.

^1,7 Określenie z Konstytucji 3 maja 1791 r. (XI. Siła Zbrojna Narodowa).

¹⁹⁸ Por. Gen. W. Sikorski: „Siła gwarantuje ostatecznie suwerenność polityczną i ekonomiczną państwa pozostając nadal ultima ratio geąum”, Przyszła wojna, Warszawa 1984, s. 34.