CCF20111125011

5 INNE ZAGADNIENIA

Obudowa:

Początkowo maszyny były całkowicie otwarte i nie występowały zagadnienia osłony przed dotykiem, wodą i kurzem. Pieczołowitość konstruktorów wobec uzwojeń i części przewodzących prąd rozwija się dopiero z czasem i prowadzi od budowy otwartej do chronionej, okapturzonej aż wreszcie do zamkniętej i szczelnej.

Chłodzenie:

Odkąd wprowadzono twomiki z blach, problem przewietrzania nie występował. Maszyny były budowane jako otwarte lub półotwarte z chłodzeniem naturalnym bez wentylatora. Wentylator stał się konieczny w miarę wprowadzania nowych rodzajów budowy i osłony maszyn oraz zwiększenia wykorzystania miedzi i obwodu magnetycznego. Względy konkurencyjne skłoniły fabryki do szybkiego stosowania przewietrzania maszyn i w latach 1905—1915 przewietrzanie rozpowszechnia się definitywnie.

Podsumowanie:

Udoskonalenie metod obliczeniowych oraz form konstrukcyjnych, ulepszenie komutacji i intensyfikacja przewietrzania umożliwiły z biegiem czasu coraz większe wykorzystanie materiałów czynnych w maszynach i zmniejszenie ich ciężarów, a tym samym kosztów wytwarzania.

Nowoczesna maszyna prądu stałego ogólnego zastosowania jest przy tej samej mocy znamionowej i prędkości obrotowej co najmniej pięciokrotnie lżejsza od pierwszych maszyn Gramme'a i Siemensa. Maszyny budowane do celów specjalnych mogą być jeszcze lżejsze.

BIBLIOGRAFIA

1.    Z. Gogolewski, W. Gabryś —„Maszyny prądu stałego” PWT Warszawa 1960.

2.    L. Królikowski — „Rozwój konstrukcji maszyn elektrycznych do końca XIX wieku” Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1986.

3.    Steve Parker — „Elektryczność” Wydawnictwo Dorling Kindersley 2002.

4.    E. Goźlińska — „Maszyny elektryczne” Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne 1998.

12