CCF20120108003

fSprai-kup-i-u-a-m-nby-p-lamp-ę

Ze te wyodrębnione cząstki mają rzeczywiście znaczenie, możemy przekonać się badając, czy zawsze ich pojawieniu sie towarzyszy te sama zmiana znaczeniowa. -Jeśli w kupiuam lampę lamp- zastąpi się przez k£gsk- zajdzie oczywiście zmiana znaczenia,, Również w innych kontekstach zastąpienie lamp- przez kspak- powoduje taką samą zmianę znaczenia, np. yjzući^Bm lampę ; -yiSuciuam kśpske. n<£)Ł§L .lampą ; nova teś^Ska itd.

Z kolei można zapytać, czy np. cząstka ma również zawsze to samo znaczenie. Porównanie takich form jaks kupią : kupi Sitnu ; Sita nośiu : nosi

pozwala stwierdzić, że dodanie u wprowadza znaczenie czynno śpi przeszłej .

liczna tu ułożyć proporcje, które będą prawidłowe zarówno pod względem formy, jok i .znaczenia, np.5 lampę    kopulę    koć etę

lampa    ko3u.La    koćeta

Podobnie

kupiuam kupiuas    ,

—--- — --- itd.

kupiuam    kupiueś

. Ole wyodrębnione    .vsąatt& sx>S)tssąca, nazwiemy moTP&s8&^s*

SSliSS wożony zdefiniować ..jako. eia£ .ftoflgsisSw (yVekfeslore|.fftą&CjŁ

^.'-i.tfWyc.ząe j /lub gramatycznej/.

2. Warianty morf emu," -wariant głośmy, ideałrij postać morfemu

§ 2. Z.,kolei wyłania się pytanie, czy morfem. zawsze -występuje w nie zmienionej postaci fonologicznej.'Hiektóre morfemy .bez Względu na kontekst nie ulegają żadnym modyfikacjom, np.;

kog- s ko§--e, koa-ami_t kog-ik itd. ko5ul~ s koSuł-a. kogul-e. koSul-ina itd. maj.- ; ma 1-a. roał-em, mai-ov-i itd.

Przyjrzyjmy się jednak innym przykładom. I tak np. wyraz sat ma w mianowniku liczby mnogiej formę sadi^. W formie %e^_jtapj^zez odniesienie do takich przykładów jaknp.: kot ; kottj. ster; aterj, stan ; stani^ itd. możemy wydzielić dwa morfemy sad oraz

Okazuje się więc., że w wyrazie sad przed końcówka mi fleksyjnymi występują dwie różne formy; sat- i sad~. Wyłania się tu problem, czy są to dwa morfemy, czy też różno postacie tego samego morfemu. Od strony znaczeniowej sprawa jest prosta, mianowicie zarówno sąt-, jak i sad- mają. to samo znaczenie, natomiast jeśli idzie o formę, to .na uwagę zasługuje fakt, że różnice fonologiczne między nim. /dźwięczne ' & 5 bezdźwięczne %/ powtarzają się w innych ttyrazneh w takich samych kontekstach, np.s

brud~i) s brut, sond*

sońt, pend-il s nc-nt, itd.

\

o    — ^ ^{S L}

Zanalizujmy następny przykład. Rozpatrzenie fana fleksyjnyeh np. wyrazu kot, pozwala wyróżnić przed końcówkami fleksyjnyrai dwie postanie s kot- i koć-. Mają one to samo znaczenie, zaś różnice fonologiczne t_ i e powtarzają się w takiej samaj pozycji w innych wyrazach, np.:

bat- s bać-e. skrut- ; akruć-e, set-- : see-e itd.

1 jeszcze jeden przykład. Przymiotnik óayi-i ma formę stopnia wyż-

/UoiJAj /