CCF20120509093

Il« CApt ii. i\u£nii}s>aiiia i uupunicu/j

gdzie

stąd

A = bh\

(2)

Współczynnik Coriolisa, który jest stosunkiem rzeczywistego strumienia energii kinetycznej do wyznaczonego z prędkości średniej, obliczamy z następującego wzoru:

j ipv³dA

a =

iPQc²

skąd po uproszczeniu i podstawieniu

u³dA    v²b

d z

Qc²    Qc²

Całkę otrzymanego wyrażenia rozwiązujemy, wprowadzając podstawienie:

(3)

czyli

7 = u, h

dz = hdu.

a zatem

i    i

n³6j[l ~ n²]³/zd« = v²bh\( 1 — 3u² + 3n⁴ — u⁶)du =

= v*bh(l - 1    = j^ulbh. (4)

Wprowadzając do równania (3) zależności (1), (2) i (4), otrzymujemy współczynnik Coriolisa

16

35'

vlbh

a = ■

² 2

3 ^vmbhgV²,

1,54.

5.1.15. Ze względu na małą szerokość / szczeliny, w komorze ustali się rozkład prędkości obwodowej, wzrastający od 0 na osłonie do wartości v = rco, na dowolnym promieniu r tarczy (rys. II-5.9), a zatem

v(r, z) = córy.

Naprężenia styczne, działające na tarczy w odległości r od osi obrotu, wynoszą:

dv t]u>r

0Z,

(* = />

/

W związku z tym, że współczynnik lepkości dynamicznej

n = vp,

naprężenia styczne

vpa>r

~T'

T =

Elementarna siła tarcia, działająca na powierzchni d,4 = 2nrdr, jest równa:

dT = 2nrdrT,

czyli

r

_dT,^_r2dr.

osłono

Moment elementarnej siły tarcia, działający na obydwie strony tarczy,

d M = 2dTr,

47ivpa» , —r_in

nilem

d M =

ii|d całkowity moment hamowania wynosi:

D

2 d

2