wyraźnie reglamentowane przez prawo, w odróżnieniu od samodzielnie podej-■sowanych przez rząd aktów prawnych w postaci rozporządzeń. W odróżnieniu od rozporządzeń wykonawczych, wydawanych na podstawie i w celu wykonania ustawy, rozporządzenia samodzielne wynikają z kompetencji ogólnych rządu.
Rząd działa pod kontrolą izb i może być pociągany do odpowiedzialności parlamentarnej (odpowiedzialność polityczna zachodzi wówczas, gdy istnieje jćżnica orientacji politycznej między rządem a większością parlamentarną, której skutkiem jest obalenie rządu), poszczególni zaś członkowie rządu ponoszą także odpowiedzialność konstytucyjną (prawnokarną, która stosowana jest w przypadku naruszenia konstytucji i ustaw).
Rząd powołany przez prezydenta ma obowiązek zaprezentowania swego rrrgramu parlamentowi, winien tego dokonać w ciągu dziesięciu dni od chwili powołania. Głosowanie nad programem rządu odbywa się imiennie (art. 94 ust. 2). Rząd może upaść w wyniku niepomyślnego dlań głosowania w parlamencie (chociaż w praktyce Włoch należy to do rzadkości), natomiast najczęstsze przypadki ustąpienia rządu są spowodowane rozłamem koalicji rządowej. Zwyczajowo rząd zawsze ustępuje po wyborach powszechnych, aby umożliwić prezy-Ifcntowi powołanie nowego gabinetu, opartego na istniejącej aktualnie w parlamencie większości.
Zmian gabinetów w historii powojennych Włoch odnotowano bardzo dużo, óe jest to jednak dowodem braku stabilności politycznej, uwzględnić bowiem Ifcłleży fakt, że nowy gabinet często niewiele się różni od poprzedniego i że ci sami politycy pełnią często dalej funkcję premiera (de Gasperi był osiem razy szefem rządu, podobnie inni politycy, jak A. Fanfani, A. Moro, J. Andreotti). Warto też podkreślić, że pewne partie, jak przede wszystkim Chrześcijańska Etemokracja, niezależnie od składu rządu miały w swych rękach (poprzez swoich wybitnych polityków) ster najważniejszych resortów (np. MSZ itp.). Mimo pczorów niestabilności stwierdzamy dużą stabilność polityki w różnych dzie-nzinach życia. Drugi gabinet Sylvio Berlusconiego powstał w r. 2001 i jest 59 rządem Republiki Włoskiej.
4. TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY
Problem kontroli konstytucyjności prawa i gwarancji praworządności na-. irał w powojennej Europie dużego znaczenia. Znalazł on wyraz w treści konsty-Itacji uchwalonych po roku 1945, które specjalnie w tym celu powołują organ Bbństwowy. Konstytucja włoska ma w tej dziedzinie niemały udział - należała Ido pierwszych, które taki organ powołały. Nauka włoska słusznie przyznaje ■Trybunałowi Konstytucyjnemu pierwsze miejsce wśród nowych instytucji ustrojowych tego państwa.
l Włochy nie przypadkiem odegrały w tej kwestii pionierską rolę, a istnienie specjalnego organu powołanego do czuwania, by porządek prawny państwa pozostawał w zgodzie z konstytucją, miało tu swe szczególne powody. Niewąt-