Mieszańce obu dębów powstają u nas przy takim układzie warunków klimatycznych, które umożliwiają jednoczesne ich kwitnienie. Ze względu na barwę drewna nadano im nazwę Quercus x rosacea Bechst. Liczne mieszańce podawane są z Gór Świętokrzyskich i lubelszczyzny (Zaręba 1988).
Światło
Jest to typowy gatunek światłożądny (tab. 4). Cechuje go wyższe zapotrzebowanie na światło niż dębu bezszypułkowego. Wskazuje na to m.in. rzadka (świetlista) i mniej ulistniona korona. W młodości słabe ocienienie jest korzystne (ochrona przed mrozem).
Na żyznych glebach w optymalnych warunkach wymagania świetlne są u-miarkowane. Dęby w Chorwacji (Sławonia) są drzewami półcienistymi (Materiały ETH). Sokołowski (1930) oceniając wymagania świetlne dębu na Podolu umieścił go nawet za cisem, jodłą i bukiem, a więc uznał za drzewo cienio-znośne. W warunkach gorszych od optymalnych wymagania świetlne wzrastają (Włoczewski 1968).
W naszym kraju, na dobrych siedliskach naloty i podrosty rozwijają się pod osłoną. Na odkrytych powierzchniach cierpią od silnej insolacji. W fazie młodnika ocienienie boczne może być korzystne, ale górna część korony wymaga dostępu światła. W wieku drągowiny zapotrzebowanie na światło jest duże, a ocienienie boczne staje się uciążliwe (Tyszkiewicz, Obmiński 1963).
Temperatura
Wymaga wyższych temperatur w okresie letnim niż buk i jest bardziej wymagający niż dąb bezszypułkowy. Potrzebuje przynajmniej średniej temperatury 12°C w okresie od kwietnia do września. Północna granica zasięgu styka się prawie z granicą 4-miesięcznego okresu wegetacji (miesiące o średniej temperaturze co najmniej 10°C) (Materiały ETH). W pierwszych latach życia dąb na odkrytych powierzchniach cierpi od przymrozków, o czym wspomniano wyżej.
Wilgotność
Wymaga gleb wilgotnych, z niezbyt głębokim poziomem wody gruntowej (80-100 cm), zbliżonych do gleb mokrych (ryc. 22). Pod tym względem ma większe wymagania niż dąb bezszypułkowy, który unika raczej gleb wilgotnych. Dąb szypułkowy znosi dużą wilgotność powietrza, występuje jednak także na ubogich w opady obszarach wschodniej Europy (rasy ekologiczne) (Materiały ETH, Włoczewski 1968).
Gleba
Dąb szypułkowy należy do gatunków o największych wymaganiach w stosunku do gleby. Wymaga gleb zasobnych. Są to przynajmniej piaski gliniaste mocne, a także gliny lekkie i średnie, gliny ciężkie oraz iły, które powinny być dosyć wilgotne (np. dąbrowy krotoszyńskie na bogatych iłach trzeciorzędowych).
Niektóre ważniejsze pod względem znaczenia gospodarczego i ekologicznego kii ma typy i formy dębu szypułkowego (Quercus robur L.) i dębu bezszypułkowego (Q. sessilis Ehih)
(Svoboda 1953)