Chemia19

W leakcji io/|łiis/v/;ilnyi h soli / roztworami . .1 .ul 11.i< i|.i u; wodo-lollcnki nieiozpuszczalnc w wodzie:

C uSO., + 2 KOI I — Cu(OH)₂I + K,SO,

FeCl, + 3 NaOI I —* Fe(OH)₃l + 3 NaCI CdBr₂ + 2 (NH, • H₂Q) — Cd(OH)₂l + 2 NH₄Br

| zasada amonowa

Ponieważ poza wodorotlenkami litowców większość wodorotlenków jest nierozpuszczalna w wodzie, można stosować tę reakcję do ich otrzymywania. Wodorotlenki powstają też podczas reakcji z wodą niektórych wodorków:

CaHL + 2 H₂0 — Ca(OH)₂ + 2 H₂ reakcji tej używano dawniej jako źródła wodoru.

1.8.3. Główne właściwości chemiczne wodorotlenków i zasad

Wodorotlenki i ich wodne roztwory, czyli zasady, są substancjami bardzo aktywnymi chemicznie i biorą udział w wielu rodzajach reakcji, z których najważniejsze to reakcje:

a)    kwasowo-zasadowe, określane inaczej jako reakcje neutralizacji (zobojętnienia);

b)    wymiany w roztworach;

c)    rozkładu termicznego.

Reakcje kwasowo-zasadowe (zobojętnienia) są charakterystyczne dla wszystkich wodorotlenków oraz amoniaku. Związki te reagują w roztworach wodnych z mocnymi kwasami (np. HCl, HN0₃, HBr, HI, H₂S0₄), tworząc sole:

NaOH + HCl — NaCI + H₂0 LiOH + HBr — LiBr + H₂0

NH_? + hno₅ — nh₄no₃

Reakcje zobojętnienia zachodzą również z udziałem tlenków kwasowych:

2 NaOH + CO_: — Na₂C0₃ + H₂0 2 Fe(OH)₃ + 3 N₂0₅ — 2 Fe(N0₃)₃ + 3 H₂0 Ca(OFI)₂ + S0₃ — CaS0₄ + H₂0 12 KOH + P₄O_l0 — 4 K₃P0₄ + 6 PKO 2 NaOH + Si0₂ — Na₂SiO_s + H₂0

Reakcje wymiany to głównie reakcje wodorotlenków rozpuszczalnych w wodzie z solami:

CuS0₄ 4- 2 NaOH — Cu(OII)₂l + Na₂S0₄ Na.,CO, + Ca(OH)₂ —► 2 NaOH + CaCO,i I )i ug.i z tych reakcji służyła dawniej do otrzymywania zasady sodowej.

Ml

< i si wodorotlenków charakteryzuje się możliwością reagowania w i<»*Iw*»i/i- wodnym /niówno / mocnymi kwas.mu, jak i mocnymi /asa ¹ mi i /\ li przejawia właściwości aiiiloteryc/nc. '/.azwyczaj jeśli dany pici i i ad tworzy tlenek amlótcryczny, to jego wodorotlenek także prze ja i i własności amloleryczne, lak więc do wodorotlenków amlolciyc/nych ilu simy: Al(( )l l)„ C r(OI l)„ Zn(OI I)., As(()l l)₍ i wiele innych.

Doświadczenie

lindanie ninlotcrycznych własności wodorotlenku glinu

I * i /\ roluj w zlewce wodorotlenek glinu w następujący sposób: do hi i m lozlwom siarczanu(VI) glinu dodawaj ostrożnie kroplami roztwór ■ "i.u,.denku sodu aż do momentu, w którym powstanie osad AI(OII),. I il pi /\ rolowany wodorotlenek podziel na 2 części i wiej do 2 probówek.

I *M icilncj / tych probówek dodaj porcję kwasu solnego, natomiast do lnu u | dodaj porcję zasady sodowej. Opisz obserwacje i napisz odpo-• lnic równania reakcji.

/ woilomllniik.i litl iimlotniyc/ nymi roaouln tylko mocno kwasy l mocim zasady.

j)

l ¹ n) Osad Al(OH)₃; b) dodanie kwasu solnego powoduje zanik osadu; c) podob-■ ii In iwiijc się osad Al(OH)j po dodaniu zasady sodowej.

Ilialv osad wodorotlenku glinu „zniknął” po dodaniu kwasu solnego I *♦ i dodaniu zasady sodowej. Na tej podstawie możemy wnioskować, że ■ u k u ot lenek glinu prze reagował zarówno z kwasem, jak i z zasadą, czyli ma własności amlótcryczne. Oba procesy można zapisać za pomocą n i ii, pojących równań:

AI (() 11)₍ + 3 1ICI — Aid, + 3 11,0

• I ic wodorotlenek glinu wykazał swoje właściwości zasadowe oraz

AI(OII), + NaOII . Na[AI(OI l)₄]

i il/ic wodorotlenek glinu wykazał swoje właściwości kwasowe, tworząc ol o nazwie letrahydroksoglinian sodu. Sól ta jest trwała tylko w roz iwoi /e wodnym, podczas odparowywania wody ulega odwodnieniu. Iwo i u mctagliiiian sodu

N.i| Al(( >11),! NaAK ) I M I ( )