choroszy14

Rys. 15.64. Szlifowanie gwintów: a - wzdłużne ściernicą o pojedynczym profilu, b - wzdłużne ściernicą wielokrotną, c - przez wcinanie, d - dwukierunkowe ściernicą wielokrotną

dzia od strony rozpoczynania pracy. Szlifowanie przez wcinanie (rys. 15.64c) stosuje się, gdy gwint nie ma dostatecznego wybiegu.

Szlifowanie dwukierunkowe (rys. 15.64d) może być użyte do gwintów przelotowych. Gwinty o małych głębokościach obrabia się wówczas w dwóch przejściach, przy czym pierwsze traktuje się jako obróbkę zgrubną, a drugie jako obróbkę wykańczającą.

Obróbka plastyczna gwintów ma wiele zalet i dlatego jest dziś w powszechnym stosowaniu. W porównaniu z obróbką za pomocą skrawania odznacza się ona:

a)    znacznie większą wytrzymałością zmęczeniową gwintu wynikającą z korzystnego układu włókien, które ulegają jedynie odkształceniu (rys. 15.65),

b)    większą twardością materiału obrobionego i gładkością jego powierzchni spowodowaną występowaniem zgniotu w czasie procesu,

c)    dużą, bo od 100-200 szt./min, wydajnością operacji.

Ujemną stroną jest natomiast potrzeba ustalenia przez próby - ze względu na wyciskanie materiału na zewnątrz - średnicy początkowej przedmiotu obrabianego.

Gwinty można wygniatać (walcować) szczękami płaskimi (d = 2-20 mm), rolkami (c?<100 mm) na specjalnych walcarkach (rys. 15.66). Użyteczne okazuje się tu rów-

a

b

Rys. 15.65. Układ włókien w śrubie; a) walcowanej, b) toczonej