CIMG0136

Do mienia prywatnego należy zaliczyć cale pozostałe mienie, któr nie jest ani mieniem państwowym, ani samorządowym. Będzie to ow mienie stanowiące własność osób fizycznych, spółdzielni, niektórych spółek handlowych i innych niepaństwowych i niesamorządowych osób prawnych.

Szczególnym regulacjom prawnym podlega jedynie gospodarka nieruchomościami państwowymi i samorządowymi, i głównie tego mienia będą dotyczyły zasady omawiane w tym rozdziale.

5.2.4. Nieruchomość

Kolejnym pojęciem zdefiniowanym w kodeksie cywilnym jest nieruchomość. Znajomość tego pojęcia jest szczególnie ważna, bowiem jest to przedmiot wycen dokonywanych przez rzeczoznawców majątkowych. Wydaje się, że najprostsze będzie wyjaśnienie tego pojęcia w formie opisowej zilustrowanej rysunkiem.

Wyobraźmy sobie część powierzchni ziemskiej, z której wydzielono mniejszą część, ale w sposób szczególny, tzn. tak, że jest ona zewsząd fi otoczona gruntami stanowiącymi własność innych osób. Wydzielona w powyższy sposób część powierzchni ziemskiej stanowi nieruchomość gruntową. Zatem, nieruchomość gruntowa jest to część powierzchni ziemskiej wydzielona na skutek odrębnej własności.

Gdyby jednak wydzielono z części powierzchni ziemskiej również ] drugą mniejszą część, w ten sam sposób co pierwszą, to te obie wydzie- | lone części powierzchni ziemskiej stanowią jedną nieruchomość, jeżeli I są własnością tej samej osoby (osób) i jeżeli są uregulowane w jednej księdze wieczystej (KW).

Omówione zasady ilustruje rysunek.

dz. 108

dz. 101

KW Nr 3502

KW Nr 3502

+h

■ - własność tej samej osoby (osób)

* - własność innych osób

działki 101-108-jedna nieruchomość

Nieruchomość może więc składać się z jednej działki gruntu lub z kilku nawet odrębnie położonych działek, pod warunkiem, że wszystkie działki stanowią własność tej samej osoby i są uregulowane w jednej księdze wieczystej. Z powyższego wynika, że nieruchomość gruntowa nie musi spełniać warunku „ciągłości” powierzchni ziemskiej.

Przepisy kodeksu cywilnego stanowią, że własności rzeczy (części składowych) trwale związanych z gruntem nie oddziela się od własności gruntu. Zasada ta ma bezpośredni związek z pojęciem nieruchomości gruntowej, gdyż na nieruchomościach gruntowych wzniesione są często budynki, budowle i urządzenia, a także znajduje się na nich drzewostan leśny lub owocowy. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że właścicielem rzeczy trwale związanych z gruntem (np. budynków) jest właściciel gruntu. Nieliczenie się z tą zasadą może prowadzić do przykrych następstw. Na przykład, wybudowanie budynku na gruncie „cudzym” powoduje, że osoba, która budynek wzniosła, nie uzyskuje jego własności (właścicielem budynku staje się właściciel gruntu), przysługuje jej jedynie roszczenie w stosunku do właściciela gruntu za nakłady, jakie poniosła na wzniesienie tego budynku.

Od przedstawionych zasad istnieją wyjątki określone w przepisach szczególnych, do których należy m.in. ustawa o gospodarce nierucho-