CIMG3326

oznaką i symbolem uniezależnienia się Wenecji od Konstantynopola.

Zgodnie z duchem średniowiecza i mentalnością ludzi tej epoki powstała przy tym oczywiście odpowiednia legenda, mająca uzasadnić wybór nowego patrona miasta. Zgodnie z tym podaniem,

Bazylika widziana z dziedzińca pałacu Dożów

święty Marek, wracając statkiem z Ak-wilei, w której głosił wiarą chrześcijańską, został w drodze zaskoczony przez burzę, co zmusiło go do schronienia się na jednej z wysp weneckiej laguny,

Łmu ewangeliście miał się ukazać ftjje anioł, oznajmiający mu, że wla-ijuznajdzie spokój. Wypowiedzią-fpjzez anioła formula: Pax tibi, Mar-mmgelista meus („Pokój tobie, Kfcu, mój ewangelisto”) stała się póź-£j herbową dewizą Republiki Wenec-|J tak jak iej herbem został symbol Kego Marka - skrzydlaty lew. fty Marek poniósł śmierć w Alek-Jjm i tam został pochowany. Wene-■je, pragnący udostojnić swoje mia-relikwiami patrona, wykradli po Kmu z saraceńskiej Aleksandrii ■Lent zwłok świętego, przywożąc go Kiku 828 do Wenecji. Tutaj już w rok Jpej, za panowania doży² Giovan-ŁgoPartecipazia. na miejscu powsta-gniewiele wcześniej (w roku 814) pa-owej kaplicy dożów, został wzniesio-pierwszy, poświęcony świętemu Kiwi kościół, w którym spoczęły Bi relikwie.

■roku 976 zarówno ów kościół wraz z ąsiednim pałacem Dożów, jak i ponad mieście budynków mieszkalnych pa-dło pastwą wielkiego pożaru w trakcie powstania ludu weneckiego przeciw tyranii znienawidzonego przezeń doży, [Pietra Candiano. Spalona świątynia zo-wprawdzie wkrótce potem odbudowana przez dożę Pietra Orseoia 1 ze zgliszcz, by znowu przechować uratowane od ognia relikwie - jednak już w

^nasi«pnymsiuleciu w_roh,iiv.i

Wj. Miała ona być znacznie więksLod poprzedniej, pięknie wykończona iwy-TOMŹona, w pełni godna urastającej i Wenecji.

wciąż roli, znaczenia Budowa kościoła została zakończona w 1071 r., ale dopiero dwadzieścia uzy lata później odbyło si( jej uroczyste poświęcenie.

Ścisłe związki Wenecji ze Wschodem, a zwłaszcza - mimo politycznego uniezależnienia się-z Bizancjią sprawiły,że powołani do prowadzenia prac architektoniczno-budowlanych artyści bizantyjscy oparli się przede wszystkim na wzorach sztuki swego kręgu kulturowego. Przypuszcza się, że nową świątynię wenecką wzniesiono na wzór nie zadr wanego kościoła Dwunastu Apostolói w Konstantynopolu, dlatego zasadnicza architektoniczno-budowlana struktura nowego weneckiego kościoła ma charakter typowo bizantyjski.

Kościół ów został wzniesiony na planie w formie równoramiennego krzyża greckiego i przykryty pięcioma kopułami na bębnach o wielu oknach, dostarczających wnętrzu świątyni światła. Główną kopułę o średnicy 13 metrów usytuowano pośrodku krzyża (na przecięciu naw: podłużnej i poprzecznej), pozostałe zaś czten' nieco mniejsze - na