C (15)

BUDOWA

P-39 Airacobra był dwupłatem o konstrukcji całkowicie metalowej, z silnikiem umieszczonym za kabiną pilota. Przeniesienie napędu za pomocą wału oraz reduktora obrotów. Podwozie trójkołowe z kierowanym kołem przednim, całkowicie chowane w locie. Napęd: silnik widlasty, rzędowy, 12--cylindrowy chłodzony cieczą Allison V 1710—85 o mocy 1325 KM.

Dane taktyczno-techniczne

rozpiętość (m)

—    10,36 długość (m)

—    9,18

masa własna (kg)

—    2620

masa w locie (kg)

—    3750

prędkość maks. (km/h)

—    600—620 pułap (m)

—    10 500 zasięg (km)

—    960—1800 uzbrojenie

—    1 działko 37 mm'

(30 pocisków)

2 km 12,7 Mm (po 200 poc.) w kadłubie

2 km 12,7 mm (po 300 poc.) pod skrzydł. oraz 1 bomba 100—250 kg.

Młodych modelarzy spotykających się być może z różnymi danymi, dotyczącymi tego samego samolotu, chcę poinformować, że jedynymi wartościami stałymi są rozmiary. Wszystkie inne wartości są względne i szereg samolotów tego samego typu, wersji, a nawet serii będzie wykazywało różnice w szybkości maksymalnej, szybkości wznoszenia, pułapie, zasięgu, a nawet ciężarze.

Model wykonany jest w skali 1:33.

WSKAZÓWKI OGÓLNE

Podstawowym warunkiem prawidłowego wykonania modelu jest przestrzeganie jak największej dokładności przy wycinaniu części, zastosowanie dobrego kleju oraz unikanie pośpiechu. Plany zakładają wykonanie modelu metodą styko

wą z wyeliminowaniem wszelkich zbędnych sklejek, zakładek itp. Metoda ta, wbrew pozorom, przy odrobinie wprawy jest łatwa i pozwala uzyskać dużą dokładność przy łączeniu poszczególnych segmentów. W zasadzie każdy modelarz ma swój wypróbowany klej oraz

swoje sposoby i metody budowania modeli, w związku z czym ograniczę sugestie do niezbędnych.

Z materiałów pomocniczych potrzebne będą: tektura o grubości ok. 1 mm, drut stalowy 0 05—1 mm, 2 kawałki korka oraz pusty plastykowy wkład do długopisu (na rury wydechowe). Narzędzia:    nożyczki,

szczypce uniwersalne, linijka, ułamane skośnie kawałki żyletek lub bardzo ostry scyzoryk.

OPIS BUDOWY

Budowę modelu rozpoczynamy od naklejenia na tekturę części wymagających wzmocnienia, znajdują się one na ark. 4.

Kadłub modelu składa się z pięciu zasadniczych segmentów oznaczonych kolejnymi numerami 1—5, elementów oprofilowania kabiny (cz. 7, 8, 9)

Rys. 3

oraz statecznika pionowego (cz. 6). Odpowiadające danym segmentom wręgi oznaczone są tymi samymi numerami i dodatkowo literami „a” i „b”. W trakcie montażu wycinamy tylko te elementy, które aktualnie zamierzamy sklejać. Najpierw wycinamy wręgi la i lb (podklejone tekturą) oraz ich wewnętrzne pola (dotyczy to wszystkich wręg). Następnie oklejamy je starannie sklejką (cz. I). W identyczny sposób wykonujemy kolejne segmenty kadłuba. Przed sklejeniem kadłuba w jedną całość konieczne jest przeszlifowanie płaszczyzn styków poszczególnych segmentów na arkuszu papieru ściernego,

3