d2

64

64

_cwkon-

jti£225 sytuacja tnnwjwy. po drugie konieczny jeat dialogu a realny sytuacja. Po trzWIe następuje P^r7’‘^r"^{v ar,}‘ kilki! konjekatów (Mukai.mky 1971). 183-227)

Próbęwy-» artykule Zwródła oru

ToaiyZsze aspekty zbliżone s) do warunków, które mus*, kretnym akcie komunikacji. Świadczy to o tym. że * rai dialog._

Iżla opisu struktury dialogu konieczne jest ustalenie dzielenia i opisania jednostek dialogowych podjęła Peb

tMaloii w móMonri polnarfinlt la^ prirdmMfadantk    dsrrwńue roztitma-

uwagę na In, u jednostka 'ekatu dialogowego nie mnie byttt«Wr^l~_^_tl ne zdanie PraMmie Plsarkowa, pisząc o płynnofci granicy zdania i tu _f—^_tytn nota zdania w dialogu, wykazała, >r. zdanie nie jest jednocką dtałopTUk*

1975: 55-59). Dorychezavwe badania języka mówionego pozwalają zdanie jest jesłnoslką niewystarczającą do opisu struktury dialogu. GtóWSjt?Upe j^lcmcm »n*lizy i opUu struktury <JUlófu j«* z»icm scgmcnt»qa Icksm wego. Ustalenie I wy, bieleń w jednuuk. djaP^zwej jeSTnieźbędne dla hadaczaprag-nącego opisad strukturę dialogu, zasady jego organizacji i achemat jego powacama-Jak słusznie twierdzi Perczytiska, .tekst dialogowy należy badaC jako cafco«C. okze-prawitgowofcneito bndgwT. sooaoPy jego delimitacji oraz charakter ‘.rc.c. ków decydujących o spójnoło. Powinno się wyodrębnię jednostki, na które da Się taki tekst podzielili’' fPcrczyroka STO: ltsaj.

Wydzielenie i opisanie jednostek budowy dialogu mówionego jesz bardzo trudne, ponieważ jest to tekst utrwalony tylko w pamięci operacyjnej uczestników da-neno, konkretnego aktu fcomuniladt językowej. Poza tym sam telof3salołowv nae grany na_tłtot magnetofonową fesi niepełnym komunikaiem, potueseaz oderwany jest od aytuacji (miejsca i czasul Mttn tomuiukacji. a'czynniki te są ktooaecsię do optsu struktury wypowiedzi dialogszwej'. Językoznawca.który chce c taniczny dialog rosówiony, ntssz* analizować tylko teksty nagrane i z ważne jest, aby nagtywane teksty były opisane także sytuacyjnie,

Jeili kirie o segmentację tekstu dialogowego, lo z punktu widzenia ritta komunik as-ji moln.IgopodiicliCna wypowiedzi poszczególnychuczestników .s«._

aktu komunikacji. W jracach językoznawczych rosyjskich (W_in^_u. ibtt

staja 1978), cz»ąl|^jWllll«ro»«1979) I poMddl (PctcrSłaka 197*) aj7L~L*j|.

takie nazywane są replikami. Olga Mtlllrrwd picze, ze teksty msu^cwosT"*|'m

się na zdania, a mówione na syypowicdzi, wyodrębniane na podstaw,

ków slżwiękowych (Intonacji), znaczeniowych i svtaklycznsvh TeLirv'|^rIu^^C:n’¹

dzieli się IcZ na inne JednoMU, w zależnolci od udzlahi paitnet a. dialogowie

kami Ęrzeł replikę MflUerov* rozumie odcinek teksiu, Mo,.    ^reP'*-

I ulnymuiy pucz jednego ptmnr ra ber [n zc twanla

patriije problem tematycznego rozczłonkowania tekstu na poziom

I na poziomie kilku lepllk Autorka anall>u|r teksty pssd katan, s * ^ne) ^rePliW

httik. jtl.plik dialogowych.    komunikacyjnych