DSC00225

DIAGNOZA IFOIYCJA WCIIOANAUTYM

m

Neuro(yH mote iyc2yć sobie, by jego Gjdic l>yt Inny, mote Q)ca nie-navsvtoć lub mm garbić, nwźe żałować, źc ktoś inny n« jest jego ojcom -Ole generalnie nie kwestionuje tego. kim Jest Jego ojciec,®)

Przypadek Rop pokozuje nam. te ojciec • w takim sensie, w Jakim pojęcie to generalnie Jest pojmowane we współczesnym społeczeństwie - Jest funkcje symboliczne, a nie biologiczne (realne, fizyczne, genetyczne), ojciec Jest kimś, kto odgrywa w życiu dziecka specyficzne role, a nie po pmalu Wmś. B mwW® widnieje na - nieważne Jak oficjalnej - kartce papieru. Niewątpliwie jakiś samiec dostarczył matce Rogera spermo, by mogła ona począć syna, Jednak Roger czyje Jakby nie tył synem Żadnego mężczyzny, Jakby nie miał ojca.

Poszuku|ectoZsamośclRogertworzydla$iet)i6.seltfetnenazwl-sko, które wreszcie pozwala mu żyć’ (su. 188). Roger ma poczucie, Ze może zrodzić się z siebie samego i z terapeuty, łączy więc litery swojego imienia z literami nazwiska terapeuty (ta kombinacja okazuje się być anagramem imienia (im) terapeuty). Roger zapisuje swoje nowe nazwisko na papierze, który odtąd uważa za swój prawdziwy akt urodzenia (w Języku francuskim, .acfe de nfllssance" oznacza nie tylko,akt urodzenia', ale również .akt narodzin', .fakt bycia narodzonymi, po czym umieszcza go w dziurze w piwnicach domu rodzinnego i zatyka otwór. Radość, którą tego dnia odczuwa Jest niewyrażalna. Tylko nazwisko fname) może dać życie podmiotowi, tylko nazwisko daje dziecku mi^sce, w którym może ono zaistnieć w symbolicznym świecie rodzinnej genealogii, rodzinnego drzewa, Rogerniematakiegomiejsca.Nazwtóko,którenosi-6ronzehelmet -niemoże.wedługniego,byćprawdziwymnazwisklem,ponieważje-go tak zwany ojciec woli od syna nawet psa.

Przez pierwsze dwa lata Rogef mechanicznie przychodzi na sesje, przynosząc terapeucie stosy zapisków; skrupulatnie opisuje swoje sny, przepisuje Je na maszynie, zapamiętuje i recytuje je w trakcie sesji. (Tego rodzaju płodna .twórczość literacka’ jest u psychotyków niezwykle powszechna.) Terapeuta przechowuje zapiski Rogera i przez długi czas pozwala mu recytować sny. Wreszcie pewnego dnia, gdy Roger opowiedział sen, w którym znajduje się w pozłacaną klatce .zasypanej różami, obserwowany przez terapeutę’ (su. 186), terapeuta sugeruje, Ze może być to obraz obecnego życia Rogera; być może Roger patrzy na świat jakby

; t*newa iwliimj Ml, w której wszystko jest różowe, a o/i sam podziwiany jest praż swojego Moru,

Pomjając pytanie dotyaace zasadności lut) tosadnotó ta-Hej interpretacji, zwróćmy uwagę na jej glm InimiMacla prowadzi to tśmanla psychotycznego, Przedstawiając tdkJ rodu) Intoipm Igęjl terapeuta sugeruje Rogerowi, it jego sny maja znaczenie, któ-ryeti pacjent nie jest świadomy, Al do tego momentu, Roger m tel swoje sny u nic więcej, jak tylko ładne obroży I historyjki spra ^ce mu dole przyjemność, Swoje interwent terapeuta usiłuje „lokować siebie nie w miejscu świadka, cif tel powiernika snów, pisarstwa i myśli pacjenta, leci w miejscu Innego: a wlec w miej-scu, w którym określane Jest menie.

W pracf i neurotykami * o czym mieliśmy okazję przekonać się we wcześniejszych rozdziałach - terapeuta musi zajmować miejsce Innego, który w mowie neurotyka słyszy coś, czego pacjent nie zamierzał świadomie powiedzieć, W len właśnie sposób znaczenie staje sip problematyczne, a analizant zaczyna zdawać sobie sprawę, ze nie zawsze wie co mówi, W przypadku neurotyków, to miejsce, czy tel locusjul istnieje, a terapeuta jedynie manewruje w taki sposób, by miejsce to zająć, Jeśli jul od samego początku nie jest w miejscu tym lokowany przez samego neurotyka. Jednak w przypadku psychotyków, miejsce to nie Istnieje. Terapeuta Rogera można zatem rozumieć jako starającego się - poprzez swoją interwencje - pełnić role symboliczne, dla której nie ma precedensu, która nie ma odwołania do przeszłości. Terapeuta stara si( wyjść poza oś wyobrażeniowego, na której - w przypadku Rogera - wszystko było dotychczas sytuowane, usiłuje wprowadzić .symboliczną opozycje'

(Ecrits, str. 577/217) wobec wyobrażeniowego. Słowem - stara się uformować trójkąt, wprowadzić jakieś ,spoza'w Istniejącą relacje dwójkową,u    ; .

Odwołując sie do Schematu L wprowadzonego w rozdziale 3 możemy powiedzieć, że Roger i jego terapeuta usytuowani byli na dwóch koikach osi wyobrażeniowego (patrz: Schemat 7.4). Była to jedyna oś obecna w ich relacji. Jednak terapeuta, bez wątpienia machinalnie, usiłuje zająć miejsce w symbolicznej opozycji wobec podmiotu (wzdłuż osi symbolicznego na Schemacie 7.5)